Τίποτα δεν μοιάζει ικανό να σε κατεβάσει από τη Νεφελοκοκκυγία στην οποία έχεις εγκατασταθεί, ζώντας στο καταρόζ συννεφάκι σου, όπου τα πάντα περιστρέφονται γύρω από ένα και μόνο άτομο στη Γη, ενώ όλοι οι υπόλοιποι παραμένουν απλές κουκκίδες πους ε προσπερνούν: ΑυτόνΑυτόνΑυτόνΑυτόνΑυτόνΑυτόν.Και τότε, μια ωραία πρωία, ξυπνάς. Ανακάθεσαι στο κρεβάτι. Βάζεις κάποιο γρανάζι του μυαλού σου σε λειτουργία. Και αποτελείς το καλύτερο αλεξικέραυνο για την αποκάλυψη που σε κεραυνοβολεί: ότι σου έχει τελειώσει.
Ότι δεν αισθάνεσαι πια τίποτα για αυτόν. Ότι έχεις βαρεθεί και έχεις επείγουσα ανάγκη να «πας για άλλα». Και αυτά από τη μια μέρα στην άλλη.
Όπα όπα όπα, βγήκες με κόκκινο από την εξωτερική και μας τα χαλάς. Αν δεν το ξέρεις, επίτρεψε μου να σο υπενθυμίσω: Κανένα συναίσθημα δεν εξαφανίζεται από τη μία μέρα στην άλλη. Ακόμη κι αν είναι μικρό, χωρίς κάποια ιδιαίτερη έξαρση, η εξαφάνιση όσων ένιωθες δεν είναι υπόθεση για τη Νικολούλη. Αλλά δική σου και μόνο. Καθώς μόνο εσύ οδηγείς τα πράγματα προς τα εκεί, μέρα με την ημέρα.
Η διάβρωση ξεκινά σιγά σιγά, με κάτι μικρό, φαινομενικά ασήμαντο. Μετά από αυτό, είναι ζήτημα χρόνου, να αρχίσεις να μεγεθύνεις υπερβολικά και να δραματοποιείς την κάθε του συμπεριφορά, που σου φαίνεται υπερβολική, χαζή και σου φταίει. Αλλά δεν είναι η συμπεριφορά, αλλά το δικό σου κριτήριο που άλλαξε, και συντονίζεται στο δικό σου στροφόμετρο και συγκεκριμένα στο mode «αλλαγή πλεύσης». Θες να το πεις βαρεμάρα; Αν και σκληρό, σε ορισμένες περιπτώσεις είναι ακριβώς αυτό. Ναι, δεν ακούγεται και τόσο καλά. Είναι ωστόσο ανθρώπινο. Λίγα πράγματα κρατάνε για πάντα, και ίσως να βρεις κάτι σχετικό. Το να μην κρατήσει κάτι είναι ο κανόνας, ωστόσο, και κάτι που δεν πρέπει να σε φοβίσει.
Έτσι, με όλα όσα έχεις συσσωρεύσει μέσα σου, τα οποία πεισματικά αρνείσαι να αναγνωρίσεις, έχοντας απωθήσει στο μυαλό σου, όπου ήδη εκτελούν τη βρώμικη δουλειά έρχονται και μαζεύονται σε ένα τελικό συμπέρασμα, που επιτρέπεις στον εαυτό σου να ξεφουρνίσει ένα πρωί όπως αυτό που διάβασες στην πρώτη παράγραφο. Όχι, δεν είναι αφύσικο. Όχι, δεν σου ήρθε εκείνη την ώρα, σου απέδειξα γιατί. Ναι, υπάρχουν σημάδια που δείχνουν ότι η φωτεινή ένδειξη – βέλος έχει ανάψει προ πολλού και δείχνει την έξοδο χωρίς επιστροφή. Ποια είναι αυτά;
Το γέλιο του, που θεωρούσες το ωραιότερο πράγμα στον κόσμο, τώρα είναι το μόνο ικανό πράγμα να σε στείλει με νευρικό κλονισμό στα επείγοντα του Δαφνιού.Βαριέσαι ολοένα και πιο πολύ να τον ακούς να σου μιλάει.Βλέπεις ότι σε παίρνει τηλέφωνο, και αντί να τιναχτείς σαν αίλουρος και να το σηκώσεις σε κλάσματα δευτερολέπτου, το βάζεις στη σίγαση. Βαριέσαι τώρα, μπορεί να περιμένει...Σε τρομάζει όταν πάει να σε φιλήσει.Δεν θες να το κάνεις πια μαζί του (έξτρα αστερίσκος εδώ!)Ό,τι και να σου λέει σου φαίνεται εκνευριστικό σπαστικό, απλά λάθος. Ακόμη και το πιο απλό πράγμα στον κόσμο.Κανονίζεις να μείνεις περισσότερο στη δουλειά, γιατί δεν θες να γυρίσεις σπίτι, όπου σε περιμένει να φάτε.Ενθουσιάζεσαι όταν σου ανακοινώνει ότι απόψε θα βγει με τους φίλους του – επιτέλους, το σπίτι θα είναι όλο δικό σου...Βρίσκεις κάθε είδους πιθανή και απίθανη δικαιολογία για αν τον αποφύγεις.
Τα παραπάνω είναι βέβαια ενδεικτικά, υπάρχουν 100 άλλα παραδείγματα, αλλά φαντάζομαι ότι μπήκες στο νόημα. Κι αν όχι, σου έχω ένα τελειωτικό κριτήριο. Εάν τον κοιτάς και τα μάτια σου δεν λάμπουν πια, αλλά χασμουριούνται από την ανία, τότε δεν σου έχει μείνει στάλα συναισθήματος (για να στο δώσω και ποιητικά). Κοινώς, αν δεν ενθουσιάζεσαι και μόνο στην ιδέα ότι είσαι μαζί με αυτόν τον άνθρωπο, τότε όχι μόνο σου έχει φύγει ο έρωτας, όχι μόνο για αγάπη ούτε λόγος, αλλά σου έχει τελειώσει οριστικά. Το να κάνετε από κοινού τον Ηρακλή Πουαρό και να ψάξετε τους λόγους είναι άλλης τάξεως ζήτημα. Ακόμη και να λύσετε το μυστήριο, το θέμα παραμένει και αυτό είναι ότι η σχέση σας μάλλον έκανε τον κύκλο της. Τώρα, θα φανεί η ωριμότητα και των δύο (αλλά κυρίως η δική σου, ειδικά αν τα παραπάνω δεν τον αφορούν στο ελάχιστο), η οποία θα αποδειχτεί στα αμέσως επόμενα βήματα που θα κάνετε. Γενναία ή διστακτικά, αυτά είναι που θα κρίνουν το τέλος. Πιο αποφασιστικά από ότι νομίζεις...
Πηγή: marymary gr
