Δε λέω ότι πίστευα πως θα πάθαινε ανακοπή με το που θα χωρίζαμε, όμως διατηρούσα μια μικρή ελπίδα για μια κατάθλιψη, έστω μια γαστρεντερίτιδα. Oύτε το ένα ούτε το άλλο έπαθε όμως· απλώς βρήκε την επόμενη και προχώρησε με τη ζωή του πολύ πριν το κάνω εγώ. Απ' όποια μεριά κι αν το δεις, είναι χάλια και να πάει να πνιγεί κι αυτός και η καινούρια. Σόρι, αλλά δεν είμαι από τη Σουηδία.
Κι αν έχω πέσει χαμηλάαα
Ξεκινώντας από τα χαμηλότερα σκαλοπάτια των ανθρώπινων συναισθημάτων, βρίσκουμε πρώτο τον εγωισμό (το «πληγωμένο» νομίζω είναι περιττό). Πάνω που προσπαθείς να συμβιβαστείς με την ιδέα ότι δε θα ξανακάνεις χαζοχαρούμενες αηδίες μαζί του, πρέπει να συμβιβαστείς και με την ιδέα ότι ενόσω εσύ συμβιβάζεσαι, εκείνος κάνει χαζοχαρούμενες αηδίες με κάποια άλλη. Αν σκεφτείς και ότι ακόμα δεν έχεις ξεπεράσει το ότι εκείνος εξακολουθεί να είναι ζωντανός, παρόλο που χωρίσατε, η κατάσταση είναι τραγική.
Δυστυχώς, μέχρι να βρεθεί ο επόμενος, εσύ δυσκολεύεσαι να πετάξεις τελείως από πάνω σου το ρόλο της κοπέλας του. Και όπως κι αν είναι η σχέση του μ' αυτή την καινούρια κοπέλα, εσύ θα αισθάνεσαι ότι εκείνη ζει ένα κομμάτι από τη δική σου ζωή.
Φυσικά, ξέρεις πως δεν είναι έτσι. Κανείς δε ζει κάτι που σου ανήκει, γιατί απλούστατα αν σου ανήκε, θα το ζούσες εσύ. Απλώς είναι αυτό το άχαρο μεταβατικό στάδιο, που ενώ η σχέση έχει τελειώσει, εσύ δεν έχεις καταφέρει να βιώσεις το τέλος της (όπου «το τέλος» ίσον «να βρεις τον επόμενο»).
Τώρα που το καλοσκέφτομαι, απ' όσες φορές μου έχει τύχει ο άλλος να προχωρήσει πολύ γρηγορότερα από μένα μετά από ένα χωρισμό, οι μόνες που ένιωσα πληγωμένη ήταν όταν η καινούρια ήταν πολύ χάλια. Τις λίγες φορές που η καινούρια ήταν μια θεά, μου φαινόταν πολύ λογικό να προχωρήσει, οπότε έλεγα: «Ε, τι να κάνει ο άνθρωπος, μέχρι κι εγώ θα με ξεχνούσα γι' αυτήν». Ένιωθα μια δικαιοσύνη, βρε παιδί μου, μια ισορροπία στη φύση. Όταν όμως εμφανιζόταν η χαζή/άσχημη/βαρετή, τότε έχανα τον κόσμο και η αντίστοιχη σκέψη ήταν «Δηλαδή, μέχρι και "αυτό" προτιμάει προκειμένου να μην είναι μαζί μου» και αυτομάτως έβαζα τον εαυτό μου σε κατώτερη θέση από τη χαζή/άσχημη/βαρετή. Κι αυτό τι με κάνει; Δέεερ γιου γκο, μίστερ Πορτοκάλος. Αυτές είναι οι μεταχωρισμιαίες καταθλίψεις, όχι το ότι έχασες τον άλλον και μπούρδες. Κάτι τέτοιες κινήσεις ματ, όπως το να τα φτιάξει σε χρόνο dt με ένα ζώον, είναι που σε διαλύουν.
Δεν υπάρχει σωτηρία που να κόβεται στα τρία
Όμως, ακόμη και τόσο κατάκαρδα να μην τα παίρνεις αυτά τα ζητήματα, ακόμη κι αν είσαι ο πιο ανώτερος άνθρωπος του κόσμου, όπως και να το κάνουμε δεν είναι ωραία η αίσθηση να μένεις πίσω. Είναι σαν να ξεκινάς δίαιτα με τις φίλες σου και να χάνουν όλες τα τρία κιλά που θέλουν πριν καν εσύ προλάβεις να χάσεις διακόσια γραμμάρια. Και άντε, για τις φίλες σου χαίρεσαι, γι' αυτόν όμως;
Υπάρχουν επίσης και τα πρακτικά προβλήματα. Σε όλους τους χωρισμούς υπάρχει ένας αριθμός πισωγυρισμάτων μέχρι την τελική διαπίστωση ότι, όντως, «καλύτερα χώρια, μωρέ, άντε γεια» – ή μέχρι την επανασύνδεση σε σπάνιες περιπτώσεις. Υπάρχει μια αμοιβαία συμπαράσταση –ειδικά αν έχουν προηγηθεί πολλά χρόνια σχέσης και ανεξάρτητα από το ποιος αποφάσισε να τη λήξει–, αφού θεωρητικά είναι κάτι δύσκολο και για τους δύο. Δεν μπορείς να πεις ένα «Χωρίζουμε, ορεβουάρ» και να λήξει εκεί, θέλει το χρόνο του. O χρόνος αυτός, ακόμη κι αν δεν περιλαμβάνει συναντήσεις ή μελό τηλεφωνήματα στη μέση της νύχτας, ακόμη κι αν ορίζεται ως μια βουβή περίοδος που ο καθένας την περνάει μόνος του πρακτικά, η σκέψη πως και ο πρώην σύντροφός του ζει κάτι αντίστοιχο βοηθάει στην επούλωση των πληγών.
Τώρα, αν αυτή η βουβή περίοδος υφίσταται μόνο από τη μία μεριά, ενώ από την άλλη γίνονται εκδρομούλες και αγκαλίτσες, οι πληγές αργούν πολύ περισσότερο να κλείσουν. Ίσως είναι τρομερά εγωιστικό, αλλά μου έχει τύχει ακόμη και με ανθρώπους που πραγματικά δεν ήθελα να είμαι άλλο μαζί τους: το να μαθαίνω ότι εκείνοι μια χαρά προχώρησαν παραπέρα με έκανε να κολλάω επ' άπειρον. Και στο κάτω κάτω, εσύ μπορεί να το έχεις ανάγκη το πισωγύρισμα και το μελό τηλεφώνημά σου. Αν όμως αυτός βρήκε αμέσως άλλη, πού θα το κάνεις; Θα τον πάρεις τηλέφωνο σπίτι της και θα τον ζητήσεις;
Άντρας που δεν είναι εδώ, δεν ήταν ποτέ
Η ώρα που αρχίζεις να μπαίνεις σε σκέψεις δεν αργεί να έρθει. Σαν να μη σου έφτανε που χώρισες, μπαίνεις και στο τριπ της αμφισβήτησης όλων όσα έζησες.
Σκέφτεσαι πως αν όλα αυτά τα φούμαρα, οι αγάπες και τα λουλούδια ήταν αληθινά, δε θα ήταν δυνατόν να προχωρήσει τόσο γρήγορα σε άλλη σχέση μετά από σένα. Όπου «γρήγορα» θεωρείται οποιοδήποτε χρονικό διάστημα μεσολάβησε αν εσύ δεν έχεις βρει ακόμα τον επόμενο. Το να οδηγηθείς στην παράνοια είναι θέμα χρόνου.
Συγνώμη που θα σ' το πω, αλλά δεν υπάρχει μέθοδος που θα σε κάνει αναίσθητη απέναντι στο ότι εκείνος βρήκε καινούριο βασανάκι, ενώ εσύ όχι. Και ιδιαίτερα μαθήματα αυτοσυγκράτησης στο Νεπάλ να έχεις κάνει, θα το νιώσεις το τσιμπηματάκι, θα ξυπνήσει έστω και λίγο μέσα σου το εγωιστικό κτήνος, θα ζηλέψεις, θα πληγωθείς, θα... όλ' αυτά. Πάρε τις φίλες σου και πήγαινε μια βόλτα, γέλα λίγο με τη χαζομάρα σου – αφού κατά βάθος ξέρεις ότι το ως επί το πλείστον ο πόνος που νιώθεις οφείλεται σε εγωισμό, άρα χαζομάρα. Κάνε υπομονή μέχρι να περάσει λίγος χρόνος, οπότε όλα αυτά θα αρχίσουν να σου φαίνονται μακρινά. Κράτα τη ζωή και τις σκέψεις σου έξω απ' αυτόν. Και όταν έρθει η ώρα που θα βρεις τον επόμενο, πραγματικά σου εύχομαι η δική του καινούρια να είναι χάλια – τότε είναι που θα ρίξεις το καλύτερο γέλιο.
Καλά, εσύ το ξεπέρασες νωρίς
Πάνω από το 70% των αντρών λένε ότι χρειάζονται από έναν έως έξι μήνες για να ξεπεράσουν πλήρως ένα χωρισμό.
Είναι καλύτερα...
Να μην του ξαναμιλήσεις μέχρι να είσαι OΚ με τα νέα δεδομένα.Να μη μαθαίνεις κανένα νέο του. Άλλαξε τη ρουτίνα σου για να μην τον πετύχεις και πες στους φίλους σας ότι δε θέλεις να σου λένε τίποτα.Να αποφεύγεις συγκρίσεις με την καινούρια. Γενικά απαγόρευσε στον εαυτό σου τις μαύρες σκέψεις.Να θυμίζεις στον εαυτό σου συχνά ότι το να σου περάσει είναι θέμα χρόνου, ανατρέχοντας σε παρόμοιες καταστάσεις που έχεις ζήσει.Να βρεις τον επόμενο. Όχι βιαστικά και επί τούτου, αλλά βρίσκοντας πραγματικά τον επόμενο.
Το θέλεις, αλλά...
Μην κάνεις κανένα από τα δήθεν «πήρα να δω τι κάνεις» τηλέφωνα.Φρόντισε να μη μάθει πόσο σου την έσπασε που προχώρησε, γιατί θα αισθανθεί υπεράνω. ΚΑΙ να προχωρήσει πιο γρήγορα ΚΑΙ υπεράνω; Πολύ του πάει.Μην την ξεμαλλιάσεις. Δε θέλεις να έχει κάτι να σου προσάψει. Oύτε θες να την ακουμπήσεις. Μπλιαχ!Μην καταστρώσεις ηλίθια σχέδια, του τύπου να σε δει κι αυτός με κάποιον «τυχαία». Μπορεί όντως να τον ενοχλήσει, αλλά εσένα θα σε κάνει ακόμη χειρότερα.Μη βρεις βιαστικά κάποιον μόνο επειδή κι αυτός έκανε το ίδιο. Είναι σίγουρο ότι γρήγορα θα σου λείπει περισσότερο.
Πηγή: cosmopolitan gr
