Αναλυτικά η ανακοίνωση αναφέρει τα εξής:
«Σε προηγούμενη ανακοίνωση του Συλλόγου μας (Ιανουάριος 2012), είχαμε υποστηρίξει ότι πρέπει να γίνει επιτέλους μία διεξοδική και διαφανής συζήτηση για τον τρόπο αντιμετώπισης των συμβασιούχων από το Πανεπιστήμιο Αιγαίου, σε μια εποχή μάλιστα που η βούληση της πολιτικής εξουσίας είναι η δραστική συρρίκνωση της πάγιας χρηματοδότησης. Ειδικότερα, ως ΓΣ του Συλλόγου Συμβασιούχων του Πανεπιστημίου Αιγαίου είχαμε καταγγείλει τη μη επαναπρόσληψη συναδέλφων που διαθέτουν όχι μόνο τα τυπικά - αλλά και παραπάνω από αυτά - προσόντα καθώς και χρόνια εμπειρίας στα αντικείμενα που προκηρύσσονται από τον Ειδικό Λογαριασμό Έρευνας του Πανεπιστημίου Αιγαίου. Είχαμε αναφέρει τη μη επαναπρόσληψη συναδέλφων που έχουν εργαστεί για χρόνια στο Πανεπιστήμιο Αιγαίου με διαδοχικές συμβάσεις.
Σήμερα σ’ αυτόν τον κατάλογο έχουν προστεθεί, δύο φύλακες και δύο καθαρίστριες. Από αύριο (με την προκήρυξη του νέου διαγωνισμού για την καθαριότητα και τη φύλαξη), στη λίστα των συναδέλφων που έχουν χάσει τη δουλειά τους θα προστεθούν και οι εναπομείναντες συνάδελφοι που εργάζονται σ’ αυτούς τους τομείς. Ανάμεσα μας δε υπάρχουν συνάδελφοι οι οποίοι, όχι μόνο δεν έχουν επαναπροσληφθεί, ενώ ο ΕΛΕ συνεχίζει να κάνει προσλήψεις (δεκάδες τον τελευταίο χρόνο) αλλά έχουν απορριφθεί με τρόπο ο οποίος όχι μόνο δε συνάδει αλλά κατά την άποψη μας προσβάλλει κάθε έννοια αξιοκρατίας και διαφάνειας.
Την ίδια στιγμή υπάρχουν ανάμεσα μας συνάδελφοι που:
- Αναγκάζονται σε παραίτηση (με το αιτιολογικό της έλλειψης πόρων, ενώ όπως αναφέρουμε και παραπάνω γίνονται συνεχώς νέες προσλήψεις) χωρίς να έχουν έτσι το δικαίωμα να διεκδικήσουν επίδομα ανεργίας και υγειονομική ασφάλιση.
- Έχουν υποβάλλει αιτήσεις σε δεκάδες προσκλήσεις εκδήλωσης ενδιαφέροντος στις οποίες απορρίπτονται χωρίς καν να παρέχεται το πρακτικό πρόσληψης ακόμα και μετά από γραπτή έκκληση των υποψηφίων γεγονός που προκάλεσε μέχρι και την παρέμβαση εισαγγελέα (!).
- Δουλεύουν στην καθαριότητα και στη φύλαξη και αντιμετωπίζονται με τρόπο τελείως διαφορετικό από αυτόν που αντιμετωπίζονται οι μόνιμοι συνάδελφοι τους, με συμπεριφορές οι οποίες δημιουργούν ένα αίσθημα εργαζόμενου Β’ κατηγορίας.
- Εργάστηκαν στο Ίδρυμα επί οκτώ (8) συνεχή χρόνια καλύπτοντας βασικές διοικητικές ανάγκες και η αποχώρησή τους έχει προκαλέσει δυσλειτουργία στο Τμήμα το οποίο εργάζονταν μια και το προσφερόμενο έργο προσπαθεί να καλυφθεί καθ’ υπέρβαση από το υπάρχον προσωπικό.
Υπάρχουν:
- Αλλαγές σε κριτήρια προκηρύξεων την τελευταία στιγμή και αφού έχει παρέλθει η ημερομηνία κατάθεσης δικαιολογητικών.
- Πρακτικά επιλογής προσλήψεων τα οποία αναφέρουν ως κριτήρια αξιολόγησης αόριστα και μη δυνάμενα να μετρηθούν με αντικειμενικό τρόπο (Παρουσίαση ολοκληρωμένης προσωπικότητας, Διάθεση για εργασία, Ικανότητα εργασίας κάτω από πίεση), χωρίς να δίνεται καμία βαρύτητα στα τυπικά (οριζόμενα από την εκάστοτε προκήρυξη π.χ. πτυχία, γνώση ξένων γλωσσών, εμπειρία στο αντικείμενο) προσόντα, γεγονός που δημιουργεί ερωτηματικά ως προς την αντικειμενικότητα της διαδικασίας.
Όλα αυτά τη στιγμή που:
- Νέοι συμβασιούχοι προσλαμβάνονται (και άρα η επίκληση της οικονομικής κρίσης δεν αποτελεί καμία δικαιολογία).
- Συμβασιούχοι προσλαμβάνονται και σε άλλες θέσεις έχοντας έτσι δύο παράλληλες συμβάσεις τη στιγμή που υπάρχουν άτομα που βρίσκονται στην ανεργία και τη στιγμή που οι συνάδελφοι της καθαριότητας και της φύλαξης, δουλεύουν για 600 ευρώ (και σύντομα φαίνεται ότι θα τα χάσουν και αυτά) και άλλοι συνάδελφοι εργάζονται ως ημιαπασχολούμενοι για 500 ευρώ.
Σήμερα υπάρχουν στο πανεπιστήμιο μας συνάδελφοι τεσσάρων κατηγοριών: Αυτοί οι οποίοι έχουν πεταχτεί στον κάλαθο των αχρήστων, αυτοί οι οποίοι εργάζονται με ελάχιστες απολαβές, αυτοί οι οποίοι εργάζονται με έναν αξιοπρεπή μισθό και αυτοί οι οποίοι έχουν (ας μας εξηγήσει κάποιος γιατί) δύο (και ίσως και παραπάνω) παράλληλες συμβάσεις.
Το προηγούμενο ΔΣ του Συλλόγου μας είχε θέσει τα αιτήματα μας πριν από περίπου δύο χρόνια στο υποψήφιο τότε πρυτανικό σχήμα αλλά και σε επόμενες συναντήσεις που είχαμε τόσο με τον Πρύτανη όσο και με τον Αντιπρύτανη Ακαδημαϊκών Υποθέσεων και Προσωπικού. Η απάντηση που είχαμε λάβει ήταν ότι όσο το Πανεπιστήμιο Αιγαίου έχει χρήματα οι συνάδελφοι θα συνεχίσουν να εργάζονται εδώ. Μάλιστα σε Γενική Συνέλευση όλων των εργαζομένων του ιδρύματος μας το Σεπτέμβριο του 2011, ο Αντιπρύτανης Ακαδημαϊκών Υποθέσεων είχε δηλώσει ότι θέση του είναι πως οι συμβασιούχοι θα πρέπει να επαναπροσλαμβάνονται. Ωστόσο κάτι τέτοιο δεν ισχύει.
Το γεγονός μάλιστα ότι, όπως αναφέρουμε και παραπάνω γίνονται διαρκώς νέες προσλήψεις ενώ την ίδια στιγμή απορρίπτονται επανειλημμένα συνάδελφοι δημιουργεί ερωτηματικά εάν αυτές οι απορρίψεις συνδέονται είτε με προσωπικές είτε με συνδικαλιστικές διώξεις. Επιπλέον θεωρούμε απάνθρωπο, άνθρωποι όπως οι συνάδελφοι της καθαριότητας και της φύλαξης, οι οποίοι δουλεύουν κάτω από αντίξοες συνθήκες με μία πενιχρή αμοιβή, να βρίσκουν και αυτοί σε λίγο καιρό την πόρτα της εξόδου. Ως ΔΣ του Συλλόγου Συμβασιούχων του Πανεπιστημίου Αιγαίου θεωρούμε ότι όλα τα παραπάνω αποτελούν κατάφωρη αδικία και ζητάμε συγκεκριμένες απαντήσεις:
Ρωτάμε λοιπόν:
1. Γιατί σήμερα υπάρχουν συνάδελφοι (με όλα τα τυπικά και ουσιαστικά προσόντα) άνεργοι ενώ το ίδρυμα συνεχίζει να προσλαμβάνει προσωπικό;
2. Γιατί υπάρχουν συνάδελφοι που εργάζονται με ελάχιστες απολαβές όταν υπάρχουν συνάδελφοι με παραπάνω από μία σύμβαση;
3. Γιατί υπάρχουν συνάδελφοι άνεργοι ενώ υπάρχουν συνάδελφοι με παραπάνω από μία σύμβαση;
4. Ποιο είναι το πλαίσιο προσλήψεων συμβασιούχων στο Πανεπιστήμιο Αιγαίου το οποίο είναι ένα δημόσιο ίδρυμα και οποίο οφείλει να λογοδοτεί και στα μέλη του αλλά και στην κοινωνία για το πώς διανέμονται τα χρήματα του προϋπολογισμού του;
5. Ποια είναι η πολιτική της πρυτανικής αρχής για τους συμβασιούχους του Πανεπιστημίου Αιγαίου;
6. Έχουν τηρηθεί τα τυπικά κριτήρια πρόσληψης (συμπεριλαμβανομένης και της εμπειρίας) σε όλες τις προκηρύξεις για πρόσληψη προσωπικού;
Σε μία πολιτική κατάσταση όπως η σημερινή που όλοι οι εργαζόμενοι αντιμετωπίζονται εχθρικά από το κεντρικό σύστημα εξουσίας η εχθρική αντιμετώπιση συναδέλφων και από τη διοίκηση του Πανεπιστημίου Αιγαίου, μας κάνει πραγματικά να αναρωτιόμαστε αν η κρίση είναι κάποιες φορές η αφορμή και όχι η αιτία.
Διεκδικούμε το δικαίωμά μας στην εργασία, σε ένα χώρο που πολλοί από εμάς υπηρετούν για δεκαετίες.
Ζητάμε το τέλος της ανασφάλειας των συναδέλφων στην καθαριότητα και τη φύλαξη.
Ζητάμε την επαναπρόσληψη όλων των συναδέλφων, όπως και κάθε άλλου/ης απολυμένου/ης συναδέλφου.
Ζητάμε τη ΣΥΜΠΑΡΑΣΤΑΣΗ, τη ΒΟΗΘΕΙΑ, την ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ όλων των συλλόγων εργαζομένων και των συλλόγων φοιτητών του Πανεπιστημίου Αιγαίου για να μπορέσουμε ΟΛΟΙ να ζήσουμε με αξιοπρέπεια. Στο σημείο αυτό πλέον διακυβεύεται η ΕΠΙΒΙΩΣΗ ΜΑΣ(!)».
