Δυστυχώς, σε πολλές περιπτώσεις ένα διαζύγιο σημαίνει την παύση της ουσιαστικής παρουσίας του πατέρα στη ζωή του παιδιού. Αυτό όχι γιατί ο χρόνος που το παιδί περνά με τον πατέρα του είναι περιορισμένος, αλλά γιατί υπάρχει συναισθηματική απομάκρυνση.
Συνήθως ο πατέρας είναι αμήχανος και νιώθει πολλές ενοχές για την απουσία του από την καθημερινότητα του παιδιού. Από την άλλη, το παιδί είναι πιθανό πως έχει θυμό και με τους δύο γονείς του, αλλά εκ των πραγμάτων ο χρόνος για να εξομαλύνει τις σχέσεις του με τη μητέρα είναι περισσότερος. Όταν λοιπόν η αμηχανία του πατέρα συναντά ένα ψυχρό και θυμωμένο παιδί, εκείνος αισθάνεται ότι η σχέση με το παιδί έχει ανεπανόρθωτα χαλάσει.
Η αλήθεια όμως είναι διαφορετική. Το παιδί έχει τεράστια ανάγκη την πατρική αποδοχή και τη συναισθηματική διαθεσιμότητά του. Ακόμα και να μην υπάρχει καθημερινή οπτική επαφή, η αίσθηση ότι «ο μπαμπάς θα είναι εκεί όποτε τον χρειάζεσαι» είναι πολύ ευεργετική για το παιδί. Παρόλα αυτά, η εμπιστοσύνη πρέπει να ξαναχτιστεί σε άλλα θεμέλια πια.
Πολύ σπουδαίο ρόλο στη διατήρηση της καλής επαφής πατέρα- παιδιού, παίζει και η μητέρα. Είναι εκείνη που θα προσπαθήσει μέσα στην καθημερινότητα να ενισχύσει την αίσθηση του παιδιού ότι και οι δύο γονείς του το αγαπούν και θα είναι δίπλα του πάντα.
είναι απαραίτητο οι γονείς να παραμερίζουν τυχόν πικρίες και παράπονα που πηγάζουν από τη μεταξύ τους σχέση και να δουλεύουν συνεργατικά και σαν ομάδα ως προς το παιδί.
Πολλοί νέοι διαζευγμένοι πατέρες καταφεύγουν στη συμβουλή ειδικών για το πώς θα χειριστούν τη μετάβαση στην καινούρια κατάσταση. Αυτό είναι ιδιαίτερα βοηθητικό και ενισχύει τη σιγουριά τους για την πατρική τους αξία και την ακρογωνιαία συμβολή τους στην ψυχική και συναισθηματική ισορροπία των παιδιών τους.
