Η σχετική στάση κατ' αρχήν δεν είναι εξωγήινη. Ένα άτομο, το οποίο έχει περάσει πολλά πράγματα σε μία σχέση, έχει επενδύσει σχεδόν τα πάντα σε έναν συγκεκριμένο άνθρωπο και έχει συνδέσει τη ζωή του και το νόημα αυτής με το συγκεκριμένο πρόσωπο, είναι αναμενόμενο να καταρρεύσει σε μία σχετική περίπτωση. Είναι σαν να του τραβάει ένα αόρατο χέρι το χαλί κάτω από τα πόδια, και το ίδιο να γκρεμίζεται σε ένα σκοτεινό βάραθρο, με την πτώση να διαρκεί πάααααααρα πολύ. Καλά, δεν μιλάμε καν για έξοδο του από αυτό, καταλαβαίνεις...
Άρα, είναι σωστό, θα αναρωτηθείς να το αφήσουμε να ακουμπήσει στο τέρμα της αβύσσου; Να πιάσει πάτο, ώστε να συνειδητοποιήσει ότι δεν έχει παρακάτω και, θέλοντας και μη, θα πρέπει ή θα αναγκαστεί να σηκωθεί και να προσπαθήσει να βρει διέξοδο από τη φυλακή του; Το παραπάνω μπορεί να αποδεχτεί στο πιτς φιτίλι μάταιος κόπος. Και αυτό γιατί, στην κατάσταση που βρίσκεται, δεν θέλει και δεν το ενδιαφέρει να προβεί σε καμία σχετική ενέργεια. Άσε που ο πάτος έχει και την απαραίτητη μοναξιά, με την οποία σχεδιάζει να κερδίσουν παρεάκι τα καλλιστεία Μις Φιλία Νοέμβριος 2012, Δεκέμβριος 2012, Ιανουάριος 2013... και πάει λέγοντας.
Η λύση δεν είναι μαγική και σίγουρα δεν πρόκειται να τη δώσει κανείς από μηχανής θεός. Αυτοί περιορίζονταν στις τραγωδίες, και sorry κιόλας, αλλά εσύ δεν πρόκειται να αφήσεις την περίπτωση του ανθρώπου για τον οποίο νοιάζεσαι να εξελιχτεί σε τέτοια. Άντε, ένα γερό ψυχόδραμα τύπου Μιρέλλας Παπαοικονόμου, που είναι και της εποχής. Και πολύ της πάει...
Η δράση πρέπει να είναι άμεση, και να συναρτάται με τη ρίψη του απαραίτητου σωτήριου σχοινιού, όσο ακόμη η πτώση διαρκεί. Όσο ακόμη ο εκκωφαντικός γδούπος δεν ακουστεί, τόσο λιγότερο έχει κατακαθίσει το όλο σκηνικό στο μυαλό της βασανισμένης ψυχής, και άρα τόσο πιο δεκτική είναι σε φιλικά γιατροσόφια και μαντζούνια για πάσα χρήση. Οι ψυχαναλυτές δεν συνιστούν να πάρεις ένα μαύρο καζάνι και να αρχίσει σαν κόβεις τρίχες από μέρη του σώματος, ούτε να ψάχνεις για ράμφη πτηνών και ουρές σαύρας (πού να τρέχεις και στα χωράφια άλλωστε). Οι μέθοδοι σωτηρίας είναι πιο πεζοί και συνήθως αμεσότερης αποτελεσματικότητας:
-Βάλε τον εαυτό σου στη θέση της και σκέψου τι θα ήθελες να ακούσεις για να παρηγορηθείς. Τι πράγμα; Ε, αυτό ακριβώς ξεκίνα να κάνεις ή να λες!
-Δώσε ένα σκοπό, κάτι που να πρέπει να κυνηγήσει, να της δώσει νόημα και να την κρατήσει σε εγρήγορση.
-Μην κάνεις οποιαδήποτε νύξη στο παρελθόν. Πέτα με κάθε ευκαιρία αισιόδοξα πράγματα για το μέλλον, για όλα όσα σας περιμένουν (γιατί είστε και γαμώ τις κολλητές στην τελική!), για τις ευκαιρίες που έρχονται και τα όνειρα που πρόκειται να πραγματοποιηθούν.
-Βγείτε, βγείτε, βγείτε! Όσο πιο πολύ μπορείτε! Θυμηθείτε όταν πρωτογνωριστήκατε φοιτήτριες στην Κομοτηνή και αναβιώστε αυτές τις ημέρες. Προσπάθησε να την κάνεις να ξεχαστεί όσο γίνεται περισσότερο και φρόντισε να περάσει καλά. Και ΟΧΙ, μην την πας Παντελίδη, καταστράφηκες!!! (το τελευταίο είναι δική μου συμβουλή, όχι των ψυχαναλυτών...)
-Όταν αισθανθείς ότι είναι έτοιμη, γνώρισε της το παιδί από τη δουλειά που ενδιαφέρεται τόοοσο καιρό για αυτήν, Μπορεί να κάτσει, μπορεί και όχι. Δεν υπάρχει τίποτα να χαθεί, και πάρα πολλά να κερδηθούν. Άρα, προχώρα δυναμικά και άπλωσε τον σατανικό ιστό σου.
Και τέλος, να είσαι συνέχεια δίπλα της. Όσο πιο πολύ και πιο συχνά μπορείς. Φρόντισε να σε βαρεθεί. Αυτό βέβαια σημαίνει ότι μπορεί και κάποια στιγμή να σε βρίσει, αλλά δεν πειράζει. Είναι σημάδι ότι κάτι πάει να γίνει.
Δεν είπα ότι από τη μία μέρα στην άλλη θα είναι όπως και πριν. Όχι. Τέτοιου είδους καταστάσεις θέλουν το χρόνο τους, για να διαπραγματευτούν στα ενδότερα της ψυχής του καθενός, για να κατανοηθούν πλήρως, και να πάρουν το δρόμο της αποκατάστασης. Είναι όμως απολύτως στο χέρι σου αν θα επιλέξεις να την βάλεις σε μονάδα εντατικής θεραπείας για άμεση αποκατάσταση ή να την κρατήσεις με αναλγητικά στην καταστολή. Ο πόνος πάντως κάποια στιγμή περνάει. Και αν περάσει σε ένα διάστημα, μέσα στο οποίο έχει πολλά πράγματα να θυμάται, τότε να είσαι σίγουρη ότι το τραύμα θα παγώσει γρηγορότερα και ηπιότερα. Και η επαναφορά θα είναι πολύ πιο ομαλή. Όπου ο καναπές της αρχής θα αργήσει πολύ να την ξαναδεί, και θα μείνει αυτός μόνος και παραπονεμένος για την αδιαφορία που επιδεικνύει απέναντι του...
Πηγή: marymary gr
