Η περίπτωσή του μας θυμίζει τα προπέρσινα Οσκαρ όταν η ταινία του Μπεν Αφλεκ «Επιχείρηση Αrgo» διεκδίκησε τα Οσκαρ καλύτερης ταινίας, σεναρίου, μοντάζ, Β' ρόλου, μουσικής , ακόμα και τα βραβεία για το μοντάζ και το μιξάζ ήχου αλλά όχι το… σκηνοθεσίας. Μα δεν είναι ο σκηνοθέτης που επιβλέπει όλα τα παραπάνω; Και αφού όλα τα παραπάνω ήταν άρτια, πως λείπει ο σκηνοθέτης; Κάτι που συμβαίνει εφέτος με τον «Ελεύθερο σκοπευτή» του Κλιντ Ιστγουντ που έχει υποψηφιότητες στις καλύτερες ταινίες, στους Α' ρόλους, στο μοντάζ, στο σενάριο και στα μιξάζ και μοντάζ ήχου χωρίς ο ίδιος ο Ιστγουντ να είναι υποψήφιος ως σκηνοθέτης. Γιατί;
Αυτά τα «γιατί» και αυτού του τύπου τα ερωτήματα θα υπάρχουν πάντα ·δεν μπορεί να γίνει διαφορετικά. Εφόσον στα Οσκαρ ψηφίζουν χιλιάδες μέλη της Αμερικανικής Ακαδημίας Κινηματογράφου, δεν είναι δυνατόν να πάνε όλα όπως θα έπρεπε να πάνε. Βέβαια, αυτό με τον αριθμό των υποψήφιων ταινιών στην κατηγορία καλύτερης ταινίας έχει αρχίσει να κουράζει. Μέχρι το 2009 ήταν πέντε. Από το 2010 και μετά την μια χρονιά είναι 10, μια, την άλλη εννιά, τώρα είναι οκτώ. Δεν το ξανακάνουν πέντε καλύτερα;
Από τα αξιοσημείωτα πάντως των εφετινών υποψηφιοτήτων είναι ότι στους άνδρες ηθοποιούς τέσσερις υποψήφιοι για το Α ρόλου, οι Μπένεντικτ Κάμπερμπατς («Το παιχνίδι της μίμησης»), Μάικλ Κίτον («Birdman»), Εντι Ρέντμεϊν («Η θεωρία των πάντων» και Στιβ Καρέλ {«Foxcatcher») δεν έχουν ποτέ στο παρελθόν υπάρξει υποψήφιοι. Ο πέμπτος, δηλαδή ο Μπράντλεϊ Κούπερ («Ελεύθερος σκοπευτής») έχει μεν προταθεί δυο φορές στο παρελθόν αλλά δεν έχει κερδίσει ποτέ. Ενδεχομένως αυτό να δηλώνει ότι η Ακαδημία Κινηματογράφου ενδιαφέρεται για την προώθηση φρέσκων προσώπων στα Οσκαρ αν και εδώ που τα λέμε αν ο ρόλος δεν αξίζει και αν ο ηθοποιός δεν είναι καλός, τα Οσκαρ πολύ απλά θα τον αγνοήσουν (σημειωτέον οι τέσσερις από τους πέντε Α' ανδρικούς ρόλους βασίζονται σε πραγματικά πρόσωπα).
Αρκετές ταινίες έχουν από μια υποψηφιότητα αλλά κανείς δεν περίμενε ότι το «Κορίτσι που εξαφανίστηκε» θα ανήκε σε αυτές. Και όμως, η πολυσυζητημένη και εξαιρετικά ενδιαφέρουσα ταινία του Ντέιβιντ Φίντσερ διεκδικεί μόνον το οσκαρ Α γυναικείου ρόλου για την Ρόζαμουντ Πάικ (που μάλλον για την κατηγορία Β' ρόλου ταίριαζε).
Ένα άλλο αξιοσημείωτο της εφετινής απονομής θα το βρούμε στους σκηνοθέτες.Ολοι οι εφετινοί υποψήφιοι εφέτος είναι «παιδιά» της δεκαετίας του 1960 με μεγαλύτερο τον Ριτσαρντ Λινκλέιτερ («Μεγαλώνοντας») που κλείνει εφέτος τα 55. Ενδιαφέρον επίσης είναι ότι τρεις από τους υποψήφιους έχουν δυο ακόμη υποψηφιότητες σε άλλες κατηγορίες για την ίδια ταινία. Ο Λινκλέιτερ, ο Γουές Αντερσον («Ξενοδοχείο Grand Budapest») και ο Αλεχάντρο Γκονζάλες Ινιαρίτου («Birdman ή (Η απρόσμενη αρετή της αφέλειας)») διεκδικούν επίσης το Οσκαρ σεναρίου αλλά και το καλύτερης ταινίας καθότι συμπαραγωγοί των ταινιών τους.
Ένα πολύ χαρμόσυνο γεγονός είναι η διπλή υποψηφιότητα της πολωνέζικης ταινίας «Ida» που εκτός από το αναμενόμενο ξενόγλωσσο έχει υποψηφιότητα και για την πολύ καλή ασπρόμαυρη φωτογραφία των Λούκας Ζαλ και Ρίζαρντ Λεντσέφσκι. Ο μοναδικός εφετινός υποψήφιος για δυο διαφορετικές ταινίες είναι ο ελληνικής καταγωγής Αλεξάντρ Ντεσπλά που διεκδικεί το βραβείο μουσικής για το «Ξενοδοχείο Grand Budapest» και το «Παιχνίδι της μίμησης».
Και είναι πια καιρός για να το πάρει αφού μετρά έξι ακόμη υποψηφιότητες χωρίς βραβείο. Για να δούμε.
