Χαρακτηριστική είναι η περίπτωση του Γερμανού Μάρκους Στολτς, ο οποίος προσπάθησε να συστήσει το ελληνικό κρασί στις ξένες αγορές. Ο ίδιος ζει στη Βαρυμπόμπη τα τελευταία 8,5 χρόνια με την Ελληνίδα σύζυγό του, Αλεξάνδρα, και τα τέσσερα παιδιά τους. «Το ελληνικό κρασί είναι ξεχωριστό, όπως ακριβώς και οι Ελληνες. Εχει τόσες ποικιλίες και η ποιότητα κάθε χρόνο βελτιώνεται. Έξι μήνες ταξίδεψα στην Ελλάδα και γνώρισα όλες τις επιχειρήσεις οινοποιίας».
Η ιστορία της 31χρονης Σάντρα Μπερτέν μοιάζει σαν παραμύθι. Αν και γεννήθηκε στο Βέλγιο, έζησε για κάποια χρόνια στο Ιράκ, την Ακτή Ελεφαντοστού, τη Σενεγάλη, το Ζαΐρ, το Μπουρούντι, τη Γουινέα και τα τελευταία 6,5 χρόνια βρίσκεται στην Ελλάδα. «Γνώρισα την Ελλάδα από τον παππού και τη γιαγιά μου που έμεναν εδώ 13 χρόνια. Ο παππούς μου ήταν φιλέλληνας. Επίσης, η μητέρα μου εργαζόταν στην κοινότητα του Βελγίου και γνώριζε πολλούς Έλληνες. Δεν πτοήθηκα όταν αναγκάστηκα να κλείσω την γκαλερί. Και αυτό που κάνω τώρα μου αρέσει πολύ. Και στη μία και στην άλλη δουλειά ανακατεύεις υλικά», λέει χαμογελώντας. «Με μαγεύουν οι αντιθέσεις της Ελλάδας, τα χρώματα, οι μυρωδιές, το φαγητό, οι άνθρωποι. Υπάρχει μετρό, ωραίο αεροδρόμιο, τα πράγματα δουλεύουν πολύ καλά. Δεν πρέπει οι Έλληνες να βλέπουν μόνο τα αρνητικά. Με θετική ενέργεια μπορούμε να κάνουμε δημιουργικά πράγματα και να βελτιώσουμε την εικόνα της χώρας» λέει.
Ο Κάρλος Λοπερένα από το Μεξικό αγαπάει το ελληνικό φως και βρίσκει καταφύγιο στα μαγευτικά τοπία της Ελλάδας, δημιουργώντας ο ίδιος εικόνες καρτ ποστάλ στο μυαλό και στη δουλειά του. Ο Μεξικανός αρχιτέκτονας Κάρλος Λοπερένα ζει και εργάζεται στην Ελλάδα πάνω από 10 χρόνια. «Όταν έκανα μεταπτυχιακό στη Νέα Υόρκη, ένας από τους πολύ καλούς μου φίλους και μετέπειτα συνεργάτης, ο Αλέξανδρος Βαΐτσος, ήταν Έλληνας. Μέσα από τις δικές τους διηγήσεις αγάπησα τη χώρα από την πρώτη στιγμή. Τον πρώτο χρόνο διαμονής μου στην Αθήνα είχα την εντύπωση ότι είναι το πιο ασφαλές μέρος που έζησα ποτέ» δηλώνει.
Ο 31χρονος Ελληνοαμερικανός Τοντ Τζόνσον, δικηγόρος σε ναυτιλιακή εταιρεία, ζει και εργάζεται στην Ελλάδα τα τελευταία 3,5 χρόνια. Κουβαλάει με τρυφερότητα τις διηγήσεις του παππού του από την Κύπρο και της γιαγιάς του από τη Σμύρνη. Ποτέ δεν έχασε την επαφή με την Ελλάδα, αφού θυμάται πολλά καλοκαίρια να έρχεται για διακοπές στο σπίτι της οικογένειάς του στη Χαλκιδική, ενώ έχει γνωρίσει τις ομορφιές πολλών ελληνικών νησιών. «Προτίμησα να έρθω και να εργαστώ εδώ, παρά να μείνω στη Νέα Υόρκη. Είναι άλλος πολιτισμός. Στην Ελλάδα ο γείτονας ή ο φίλος θα σου κατεβάσει ένα πιάτο φαΐ, θα σε καλέσει στο σπίτι του, αν ξεμείνεις θα σου στρώσει να κοιμηθείς. Θα σε κάνει να αισθανθείς μέλος της οικογένειάς του. Οι σχέσεις των ανθρώπων είναι μαγικές. Καμία σχέση με την Αμερική. Επίσης, είναι φοβερές οι αντιθέσεις που υπάρχουν. Από τη μία μπορείς να πίνεις μπίρες με τους φίλους σου στα Εξάρχεια και λίγα μέτρα πιο κάτω να πέφτουν μολότοφ ή να καίγεται ένα αυτοκίνητο», λέει χαμογελώντας.
(Πηγή: ethnos)
