Πρόσφατες μελέτες έδειξαν πως οι περισσότερες συναισθηματικές ρήξεις δεν οφείλονται σε μεγάλες ουσιαστικές διαφορές, αλλά είναι καρπός μιας συσσώρευσης μικρών καθημερινών καβγάδων. Κατά τα φαινόμενα, ακόμα κι αν το ζευγάρι έχει ένα γόνιμο κοινό έδαφος, δεν αντέχει στη φθορά των καθημερινών τριβών που τελικά ανοίγουν ένα χάσμα ανάμεσά τους και ψυχραίνουν τη σχέση.
Γιατί, ακόμα κι όταν είμαστε σε θέση να καταλάβουμε ο ένας τον άλλον, το βρίσκουμε τόσο δύσκολο;
Οι επικοινωνιολόγοι συμφωνούν πως υπεύθυνη για τον πολλαπλασιασμό των τριβών ανάμεσα σε κάποιους ανθρώπους είναι η έλλειψη συναισθηματικής κατανόησης. Όπως χαρακτηριστικά λένε οι ειδικοί, δεν υπάρχει ενσυναίσθηση. Κανείς δεν μπαίνει στη θέση του άλλου για να καταλάβει την κατάστασή του. Η δική του ακαμψία λοιπόν, μετατρέπεται σε τοίχο όπου προσκρούει ο έξω κόσμος, εμποδίζοντας την πραγματική επικοινωνία.
Στο βάθος αυτών των άκαμπτων χαρακτήρων που μοιάζουν να βρίσκονται πάντα σε πόλεμο με τον κόσμο, υπάρχει συνήθως ένα υπόστρωμα μεγάλης ανασφάλειας. Επειδή αμφιβάλλουν για τις δικές τους αξίες και στόχους, αρπάζονται από την ταυτότητά τους και δεν αφήνουν τους άλλους να προσθέσουν διαφορετικές αποχρώσεις στον τρόπο με τον οποίο βλέπουν τα πράγματα. Με αποτέλεσμα να βλέπουν με τόσο πάθος τη δικής τους πραγματικότητα, χωρίς ακούνε το συνομιλητή τους.
Το περίεργο της όλης υπόθεσης είναι, πώς είμαστε πιο αδιάλλακτοι, και, επομένως πιο άδικοι, με τα πιο κοντινά μας πρόσωπα. Ο στενός μας κύκλος απαιτεί όλη τη συναισθηματική μας κατανόηση για να αποφευχθούν οι τριβές που δημιουργούν πρόβλημα στις ανθρώπινες σχέσεις και ψυχραίνουν τους δεσμούς αγάπης. Κι όμως, είναι οι άνθρωποι που καταλαβαίνουμε λιγότερο. Δεν τους δίνουμε μία ευκαιρία να μπούμε στη θέση τους και να δούμε τα πράγματα από τη δική τους οπτική. Ασυναίσθητα μετατρέπουμε τη σχέση μας σε παιχνίδι εξουσίας. Με την αυστηρή κριτική να κλέβει την παράσταση μονίμως.
