Στη Λέσβο πολλοί νέοι έχουν στραφεί στον αγροτικό τομέα αναζητώντας επαγγελματική αποκατάσταση. Όπως τονίζουν η γη μπορεί να τους προσφέρει οικονομική ασφάλεια, κάτι που μέχρι πριν μερικά χρόνια αναζητούσαν …από το δημόσιο. Έτσι δεν είναι λίγοι εκείνοι που άφησαν πίσω τους το αντικείμενο σπουδών τους ή εγκατέλειψαν άλλες δουλειές, για να γίνουν αγρότες. Τα «Νέα της Λέσβου» μίλησαν με τρεις νέους αγρότες. Δυο απ’ αυτούς κατάφεραν χθες να δουν τα ονόματά τους, μεταξύ εκείνων που εντάχθηκαν στο πρόγραμμα χρηματοδότησης νέων αγροτών. Ενώ ο τρίτος θέλει να επεκτείνει την επένδυσή του πριν υποβάλλει αίτηση για ένταξη.
Με θεατρικές σπουδές στη Γαλλία …ελαιοπαραγωγός
Ο 38χρονος Νίκος Μιχαηλάρας με θεατρικές σπουδές στο ωδείο της Αβινιόν στη Γαλλία και με πτυχίο από το Τμήμα Ελληνικού πολιτισμού του Ανοιχτού Πανεπιστημίου, δύσκολα θα μπορούσε να φανταστεί τον εαυτό του, αγρότη. Δούλεψε ως εκπαιδευτής σε σεμινάρια θεατρικού παιχνιδιού, της πρώην ΝΕΛΕ ενώ εργάστηκε στο δημόσιο (πρώην Νομαρχία) με πεντάμηνες και εξάμηνες συμβάσεις. Όταν όμως είδε ότι οι ευκαιρίες εργασίας περιορίζονται, στράφηκε στην ελαιοκαλλιέργεια.
«Προέρχομαι από μια αγροτική οικογένεια και έτσι δεν ήταν δύσκολο για μένα να στραφώ εκεί. Είχαμε ένα ελαιόκτημα 130 στρεμμάτων το οποίο το μετέτρεψα σε κτήμα βιολογικής καλλιέργειας ελιάς. Στόχος μου ήταν να ενταχθώ σε πρόγραμμα νέων αγροτών και να ξεκινήσω την τυποποίηση βιολογικού ελαιολάδου» μας λέει ο ίδιος.
Χθες είδε το όνομά του στη λίστα εκείνων που εντάχθηκαν στο πρόγραμμα. Όπως μας λέει με τα χρήματα αυτά – που δεν είναι πολλά – θα προχωρήσει στην αγορά μηχανημάτων που θα τον βοηθήσουν στην συγκομιδή ελιάς. Στόχος του είναι να αυξήσει την παραγωγή του για να προχωρήσει στη συνέχεια και στην τυποποίηση.
Η προσαρμογή στην αγροτική ζωή του φάνηκε όπως λέει δύσκολη, αφού ο Νίκος Μιχαηλάρας από μικρός βοηθούσε τους γονείς στα κτήματά τους, τώρα όμως έχει κάνει ένα δικό του ξεκίνημα που απαιτεί πολλές ώρες δουλειάς, αφοσίωση και βέβαια κούραση. «Κάθε εποχή η δουλειά στο κτήμα είναι διαφορετική. Τώρα έχουμε κλαδέματα μαζί με τον πατέρα μου, καθαρίζουμε το κτήμα από τα κλαδιά και τα χόρτα. Το χειμώνα γίνεται η ελαιοσυλλογή», μας λέει.
Πέρα από τις γνώσεις που πήρε από τους γονείς του, ο Νίκος φρόντισε να παρακολουθήσει σεμινάρια γεωπονικής στη Διεύθυνση Γεωργίας, ενώ όπως τονίζει διαβάζει πολύ για τη βιοκαλλιέργεια και συζητά με παλιούς αγρότες.
Υπογραμμίζει ότι σήμερα ο αγρότης ο οποίος θέλει να εξελιχθεί στον τομέα της τυποποίησης καλείται να πληρώνει μελετητικά γραφεία για μελέτες και παράλληλα να έχει και οικονομικές γνώσεις ενώ θα μπορούσαν οι Συνεταιρισμοί και οι Διευθύνσεις Γεωργίας να παίξουν το ρόλο αυτό και να στηρίξουν το νέο αγρότη «Πολλοί νέοι με σπουδές δεν θα στρεφόταν στην δουλειά του αγρότη», υπογραμμίζει ο ίδιος. «…Είναι κάτι που δεν θα σου δώσει την κοινωνική καταξίωση που όλοι επιδιώκουν μέσω της δουλειά τους. Είναι όμως μια αξιοπρεπής δουλειά που μπορεί να σου εξασφαλίσει μια αξιοπρεπή ζωή. Αντί οι νέοι να κάθονται στο σπίτι ψάχνοντας για δουλειά, μπορούν να σηκώσουν τα μανίκια και να πιάσουν δουλειά. Η γη μπορεί να δώσει πολλά, αρκεί να στραφούμε σε αυτή».
Ένας φιλόλογος μελισσοκόμος
Στη μελισσοκομία στράφηκε ο φιλόλογος Γιώργος Κούκκος 29 ετών. Μετά τις σπουδές του, δίδαξε ελληνική γλώσσα σε ξένους στο πλαίσιο θερινού προγράμματος, ενώ εργάστηκε ως διορθωτής κειμένων σε τοπικές εφημερίδες. Γρήγορα μεταπήδησε και στη δημοσιογραφία. Γρήγορα όμως διαπίστωσε ότι τα πράγματα ήταν δύσκολα στο χώρο και με τις παρούσες συνθήκες, ακόμη πιο δύσκολη η εξασφάλιση ενός ικανοποιητικού μισθού. Έτσι στράφηκε στην μελισσοκομία. «Ήταν κάτι που καθαρά εγώ επέλεξα να κάνω επειδή μου άρεσε αυτό το αντικείμενο, δεν ασχολήθηκαν δηλαδή οι γονείς μου ή κάποιος από το περιβάλλον μου. Αποφάσισα να στραφώ στον πρωτογενή τομέα και η μελισσοκομία με γοήτευε πάντα. Είμαι σε αρχικό στάδιο και στόχος μου είναι να φτάσω στα 200 μελίσσια. Να μπορώ να παράγω ικανοποιητική ποσότητα μελιού καθώς και βασιλικού πολτού» μας λέει ο ίδιος.
Και εκείνος φρόντισε να ενημερωθεί και να εκπαιδευτεί όσο καλύτερα μπορούσε από ειδικούς για αυτό το καινούργιο για εκείνον εγχείρημα. Παρακολούθησα σεμινάρια μελισσοκομίας στην Αθήνα και στο Ινστιτούτο Γεωπονικών Επιστημών. Επίσης κουβέντιασα με μελισσοκόμους του Συνεταιρισμού Μελισσοκόμων της Λέσβου που μου έδωσαν πολύτιμες συμβουλές. Αν δεν φοβάσαι τα τσιμπήματα της μέλισσας έχεις πετύχει το πρώτο βήμα» λέει ο Γιώργος Κούκκος. «Είναι μια μικρή κοινωνία οι μέλισσες και η ενασχόληση είναι πραγματικά ενδιαφέρουσα» λέει ο ίδιος.
Υπογραμμίζει επίσης ότι για να πετύχει κανείς σε κάτι καινούργιο που ξεκινά θα πρέπει να τον ενδιαφέρει πραγματικά. «Δεν είναι δύσκολο να ξεκινήσεις κάτι καινούργιο, αρκεί αυτό που κάνεις, να σου αρέσει πραγματικά. Η δημοσιογραφία δεν μου άρεσε τελικά και η φιλολογία δεν μπορεί να μου δώσει γρήγορη επαγγελματική αποκατάσταση. Δεν θα γίνω πλούσιος από τα μελίσσια όμως αν όλα πάνε κατ’ ευχή μπορώ να ζω χωρίς το άγχος του μεροκάματου» λέει χαρακτηριστικά.
Φέτος δειλά – δειλά έβγαλε 30 κιλά μέλι τα οποία διέθεσε σε φίλους και γνωστούς. Στόχος του είναι να αυξήσει την παραγωγή και στη συνέχεια να υποβάλλει αίτηση για πρόγραμμα νέων αγροτών για να μπορέσει να επεκτείνει τη μονάδα του.
Κτηνοτρόφος ετών 22
Ο πρωτογενής τομέας όμως για τους νέους της επαρχίας είναι και η μόνη διέξοδος ακολουθώντας το παράδειγμα των γονιών τους. Μια τέτοια περίπτωση είναι ο Γιάννης Τζάνος.
Ο μόλις 22 ετών Γιάννης κάτοικος Νέων Κυδωνιών , δεν είχε την πολυτέλεια να πειραματιστεί σε άλλους χώρους εργασίας. Είναι νέος και αγρότης. Μόλις τέλειωσε το σχολείο, στράφηκε στην κτηνοτροφία αφού όπως λέει βλέπει τους συνομήλικούς του στις καφετέριες και γνωρίζει ότι το να βρει δουλειά δεν είναι εύκολη υπόθεση. «Η μητέρα μου ασχολιόταν με τα κτήματα και εγώ δίπλα της από μικρό παιδί έχω μάθει τις δυσκολίες της αγροτικής ζωής. Θέλησα όμως ν’ ασχοληθώ με την κτηνοτροφία και η μητέρα μου με στήριξε απόλυτα. Ξεκίνησα από 2011 έχω ήδη συνολικά 150 πρόβατα και μοσχάρια τα οποία τρέφω με βιολογικές τροφές. Θέλω να φτιάξω μια δική μου μονάδα και να παράγω προϊόντα κτηνοτροφίας, γάλα, τυρί, γιαούρτι, κ.α. τα οποία να τυποποιώ και να διαθέτω στην αγορά. Μπήκα στο πρόγραμμα νέων αγροτών και πιστεύω ότι τα χρήματα που θα πάρει θα με βοηθήσουν και να κινηθώ σε αυτή την κατεύθυνση» λέει χαρακτηριστικά.
Η δουλειά του κτηνοτρόφου είναι εξαιρετικά σκληρή και στερεί και αρκετό προσωπικό χρόνο. «Όταν φροντίζεις ζώα, δεν έχεις ελεύθερο χρόνο, δεν υπάρχουν διακοπές. Ανά πάσα στιγμή μπορεί να χρειαστεί να τρέξεις στο κτήμα. Ξυπνάω το πρωί στις 5 και ξεκινάω τη δουλειά. Πηγαίνω στο κτήμα να μαζέψω τα ζώα, να τα αρμέξω και μετά φροντίζω αν κάποιο είναι άρρωστο, καθαρίζω το χώρο, τα ταϊζω, φροντίζω τα θηλυκά που είναι έτοιμα να γεννήσουν. Πολλές φορές γίνεσαι ο ίδιος γιατρός».
Όσο για το πώς βλέπουν οι συνομήλικοί του, τη δουλειά του κτηνοτρόφου. «Πολλά παιδιά στο χωριό μου ασχολούνται πλέον με αγροτικές δουλειές. Από το να κάθεσαι στην καφετέρια και να μην έχεις δουλειά, είναι πολύ καλύτερο. Ξέρω ότι χρειάζεται σκληρή δουλειά. Τουλάχιστον όμως ότι θα έχω ένα σίγουρο εισόδημα».
