Μετά τη δήλωση του συγγραφέα Άρθουρ Τσαγκ ότι ενδέχεται να έχει βρεθεί ο τάφος της Ολυμπιάδας, της μητέρας του Μεγάλου Αλεξάνδρου, μία νέα μελέτη του Πανεπιστημίου του Χάρβαρντ, που δημοσιεύτηκε το 1941 στο βιβλίο «Το Μνημείο του Λέοντα της Αμφίπολης», θέλει τον τύμβο να ανήκει στον Λαομέδοντα της Λέσβου, στρατηγό και στενό φίλο του μεγάλου στρατηλάτη.
Σύμφωνα με δημοσιεύματα στον Τύπο, το βιβλίο εστιάζει στον λέοντα της Αμφίπολης, το γλυπτό που ανακαλύφθηκε κοντά στην αρχαία πόλη, και περιγράφει λεπτομερώς τη σημασία και το ιστορικό υπόβαθρό του.
Ο Λαομέδων της Λέσβου ήταν διερμηνέας και φρουρός στις εκστρατείες του Μεγάλου Αλεξάνδρου στην Ασία. Σύμφωνα με τον ιστορικό Διογένη Λαέρτιο, ο Λαομέδων είχε αρχικά εξοριστεί από τον Φίλιππο Β' -πατέρα του στρατηλάτη- και επέστρεψε στη Μακεδονία όταν ανέβηκε στο θρόνο ο Μέγας Αλέξανδρος.
Μετά το θάνατο του Μ. Αλεξάνδρου, ο Λαομέδων κυβέρνησε μία μικρή σατραπεία στη Συρία. Κατά τη διάρκεια αλληλοεξοντωτικών πολέμων που έσπασαν την αυτοκρατορία του Αλέξανδρου, ο Λαομέδων εκδιώχθηκε από τον Νικάνορα. Αργότερα δραπέτευσε στην Καρία, με κάποιους ιστορικούς να πιστεύουν ότι στην Καρία ο Αλκέτας του προσέφερε την Αμφίπολη.
Η σχέση του Λαομέδοντα με τo μνημείο του Λέοντος στην Αμφίπολη περιγράφεται και από τον πρώτο ανασκαφέα του χώρου, τον αείμνηστο Δημήτρη Λαζαρίδη, επίτιμο γενικό επιθεωρητή Αρχαιοτήτων και ομότιμο καθηγητή του Πανεπιστημίου Κρήτης.
Στο αφιέρωμα-έκδοση του υπουργείου Πολιτισμού «Αμφίπολις», ο Δημήτρης Λαζαρίδης σημειώνει:
«Στην Αμφίπολη εγκαταστάθηκαν οι τρεις πιο αξιόλογοι ναύαρχοι του Μεγάλου Αλεξάνδρου: ο Νέαρχος που καταγόταν από την Κρήτη, ο Ανδροσθένης από τη Θάσο και ο Λαομέδων από τη Λέσβο. Ο τελευταίος είναι ο αφοσιωμένος σύντροφος του Αλεξάνδρου, τριήραρχος και διοικητής των αιχμαλώτων αρχικά, σατράπης της Συρίας αργότερα. Στον Λαομέδοντα πιθανώς αποδίδεται το μνημείο και αυτού τη δόξα, την πολεμική αρετή και το θάρρος συμβόλιζε».
