Δημοσίευμα των Νέων αποκαλύπτει την αλυσίδα εταιρειών, που αναλαμβάνουν τη συγγραφή πτυχιακών και μεταπτυχιακών εργασιών, ενώ κάποιες από αυτές, αναλαμβάνουν ακόμη και τη βαθμολόγηση εργασιών φοιτητών, παρέχοντας τις ανάλογες υπηρεσίες τους σε καθηγητές πανεπιστημίων.
Ο δημοσιογράφος παρουσιάστηκε ως φοιτητής σε μία από αυτές τις εταιρείες, στην ιστοσελίδα της οποίας παρουσιάζεται ως εκπαιδευτικό κέντρο, με παραρτήματα σε Θεσσαλονίκη και Πάτρα και δίκτυο 100 εξωτερικών συνεργατών.
Όλη τη δουλειά όμως κάνει μία γυναίκα, με "όπλα" της τη βιβλιοθήκη του γραφείου και έναν υπολογιστή. Εκεί συλλέγονται και τα στοιχεία του πελάτη: θέμα εργασίας, άξονας, βιβλιογραφία (αν υπάρχει) και αριθμός σελίδων. Εκεί εκπονούνται οι επί πληρωμή εργασίες.
"Σας λέμε το κόστος και εάν συμφωνείτε, ξεκινάμε με μία προκαταβολή, που είναι το ένα τρίτο της τελικής τιμής. Μετά μπορούμε να φτιάξουμε τον σκελετό, να τον δείξετε στον καθηγητή και εφόσον το εγκρίνει, συνεχίζουμε", λέει η υπάλληλος του γραφείου.
"Δεν χρειάζεται να κάνετε κάτι εσείς. Η επικοινωνία με τον συνεργάτη (που θα συγγράψει την εργασία) θα γίνεται με e-mail. Είναι δύσκολο να μιλήσετε μαζί του. Εσείς αρκεί να διαβάσετε την εργασία. Ειδικά εάν χρειάζεται παρουσίαση", προσθέτει.
Το κόστος για την εργασία που ζήτησε ο δημοσιογράφος "φοιτητής" ανέρχεται για 30 σελίδες στα 258 (συμπεριλαμβανομένου και του ΦΠΑ) και παράδοση τον Σεπτέμβριο, ενώ η εταιρεία θα κόψει απόδειξη παροχής υπηρεσιών.
Αυτό δεν είναι το μόνο γραφείο στην Ελλάδα που κάνει αυτήν τη δουλειά. Ορισμένες μάλιστα από αυτές, λειτουργούν και ως φροντιστήρια μέσης εκπαίδευσης, ενώ μία είναι καταχωρημένη στον τηλεφωνικό κατάλογο ως κέντρο οικονομικών μελετών, ενώ άλλη παρέχει υπηρεσίες και σε καθηγητές πανεπιστημίου, αναλαμβάνοντας τη βαθμολόγηση φοιτητικών εργασιών.
Μιλώντας στην εφημερίδα, ο πρώην υφυπουργός Παιδείας και καθηγητής στο Τμήμα Στατιστικής του Οικονομικού Πανεπιστημίου Αθηνών, Γιάννης Πανάρετος, σημειώνει ότι το φαινόμενο αυτό δεν αποτελεί λογοκλοπή. Αυτό συμβαίνει μόνο όταν κάποιος οικειοποιείται τη δουλειά άλλου, που είναι διαθέσιμη, χωρίς αναφορά στην πηγή και εν αγνοία του δημιουργού.
"Οι φοιτητές που πληρώνουν για να τους γράφουν εργασίες δεν 'κλέβουν' κάτι. Παρουσιάζουν ως δική τους, μία δουλειά που έκανε άλλος γι' αυτούς, εν γνώσει και των δύο για το πώς θα χρησιμοποιηθεί. Είναι οικονομική συναλλαγή με στόχο την ακαδημαϊκή απάτη", σημειώνει ο κ. Πανάρετος.
