Κατά τη διάρκεια του σαββατοκύριακου παρουσιάστηκαν διαφόρων ειδών εκτιμήσεις και σχόλια τόσο στο διαδίκτυο, όσο και στα υπόλοιπα ΜΜΕ για τις παραιτήσεις. Όπως δημοσίευσε το “Newsbomb.gr” το βράδυ της Παρασκευής, η παρουσία αμφοτέρων στην κυβέρνηση και στο ΤΑΙΠΕΔ με τη σκιά της ποινικής διώξεως για την υπόθεση της σύμβασης μεταξύ ΔΕΗ – ΜΕΤΚΑ θα προκαλούσε πρόσθετα βάρη στην κυβέρνηση.
Ειδικώς εν μέσω σημαντικών διαβουλεύσεων με την τρόικα και με τους εταίρους εν όψει της συνόδου κορυφής η πιθανή παραμονή των «εκλεκτών» του υπουργού Οικονομικών κ. Γιάννη Στουρνάρα, μόνον ως προβληματική θα χαρακτηριζόταν. Γι’ αυτό και ο πρωθυπουργός κ. Αντώνης Σαμαράς ζήτησε να υποβάλλουν τις παραιτήσεις τους κι εκείνοι, αν και όψιμα, έπραξαν το πολιτικώς ορθόν.
Ωστόσο, προκύπτουν μερικές παρατηρήσεις για τα στελέχη μιας κυβέρνησης, στην παρθενική εμφάνιση της οποίας ο επικεφαλής της συνέστησε πολλή δουλειά και λίγα λόγια.
Η πρώτη περίπτωση
Αφ’ ενός ο κ. Γιώργος Μέργος έπρεπε να είχε υποβάλλει την παραίτησή του πολύ καιρό πριν. Ο -επί της ουσίας αποπεμφθείς με εύσχημο τρόπο- τέως γενικός γραμματέας του υπουργείου Οικονομικών θα έπρεπε να έχει παραιτηθεί μερικές ώρες μετά το ατόπημα που διέπραξε όταν εν πλήρη συνειδήσει αναφέρθηκε στο πενιχρό επίπεδο του κατωτάτου μισθού ισχυριζόμενος πως πρέπει να μειωθεί κι άλλο.
Κυβερνητικά στελέχη μας έλεγαν ότι πριν ο κ. Μέργος διατυπώσει αυτές τις θέσεις από το βήμα της Ένωσης Ασφαλιστικών Εταιρειών θα έπρεπε να κάνει την αυτοκριτική του για ενέργειες που έχει πράξει.
«Όταν η κοινωνία βρίσκεται σε δεινό σημείο εξαθλίωσης, ένα πρόσωπο που βρέθηκε σε κυβερνητικούς θώκους ενώ ταυτοχρόνως κάλυψε -καλά αμοιβόμενες- στελεχιακές θέσεις σε επιχειρήσεις του ευρύτερου Δημοσίου τομέα, όπως η ΔΕΗ, δεν δικαιούται να ομιλεί» σχολιάζουν πρόσωπα που γνωρίζουν πολύ καλά τους λόγους για τους οποίους είχε έρθει σε αντιπαράθεση με τον παλιό του προϊστάμενο στο υπουργείο Οικονομίας και Οικονομικών κ. Γιώργο Αλογοσκούφη.
Αν θα ήθελε να κρίνει, θα μπορούσε να το κάνει αν κι εφ’ όσον είχε παραιτηθεί από οποιαδήποτε μισθολογική αξίωση και προσέφερε τις υπηρεσίες του «υπέρ πίστεως και πατρίδος». Πού τέτοιες ρομαντικές ευαισθησίες όμως.
Διότι αν υπήρχαν, θα είχε παραιτηθεί ο κ. Μέργος εκείνο το κρίσιμο βράδυ. Γι’ αυτό και στο ρεπορτάζ της Παρασκευής υπάρχουν οι ακόλουθες παρατηρήσεις:
«Δεν περιμέναμε να παραιτηθεί για λόγους ευθιξίας ο κ. Γιώργος Μέργος, ωστόσο προκαλεί απορία το γεγονός ότι δεν έχει ζητηθεί ακόμα η παραίτησή του από τον άμεσο προϊστάμενό του, τον υπουργό Οικονομικών κ. Γιάννη Στουρνάρα εφ’ όσον υπάρχει η εμπλοκή του στο σκάνδαλο με τον ΑΗΣ Ρόδου. (…) Πόσα έχει κοστίσει ο κ. Μέργος στη ΔΕΗ ενώ έχει συναινέσει σε ζημιές εκατοντάδων εκατομμυρίων σε μια δημόσια επιχείρηση την οποία πληρώνει ο ελληνικός λαός;».
Στην επιστολή παραιτήσεώς του ο τέως γ.γ. του υπουργείου Οικονομικών επικαλέστηκε λόγους ευθιξίας! Ύστερα από τόσο θόρυβο είτε περί «ύβρεως» πρόκειται (με την αυτούσια έννοια που έδιναν οι αρχαίοι Έλληνες), είτε έστω για ειρωνεία προς εκείνους που απαίτησαν την εκκένωση του κυβερνητικού θώκου.
Αν απομονώσει κανείς ένα συγκεκριμένο σημείο όσων αναφέρει ο κ. Μέργος θα μπορούσε να μιλήσει ακόμα και για θράσος. «Σημειωτέον ότι δεν συμμετείχα στη συγκεκριμένη συνεδρίαση του ΔΣ της ΔΕΗ και ως εκ τούτου δεν συμμετείχα στη λήψη της σχετικής απόφασης», υποστηρίζει.
- Αν ο πρώην συνεργάτης του κ. Στουρνάρα είχε ανειλημμένες υποχρεώσεις σε άλλη κυβερνητική θέση να είχε παραιτηθεί.
- Αν δεν είχε εκτιμήσει τη σημασία της συγκεκριμένης απόφασης -που ζημίωσε τη ΔΕΗ κατά 100 εκατ. ευρώ όπως αναφέρεται στην ποινική δίωξη- ήταν ακατάλληλος κι έπρεπε να είχε αποπεμφθεί από τους προϊσταμένους του (σ.σ. δηλαδή τον κ. Αθανασόπουλο).
- Αν δεν μπορούσε να ανταποκριθεί στις υψηλές απαιτήσεις των θέσεων που κάλυπτε ας έμενε στο πανεπιστήμιο χωρίς να διεκδικεί τα μεγάλα εισοδήματα στερώντας ακόμα και το δικαίωμα του λάθους σε πρόσωπα νεώτερης ηλικίας που πιθανώς να αποδεικνύονταν πιο χρήσιμα και πιο συνεπή ως προς τη συμμετοχή του σε κρίσιμες συνεδριάσεις του ΔΣ της ΔΕΗ, για παράδειγμα.
Βεβαίως υπάρχει και το ρητορικό ερώτημα: Τι λειτούργησε αξιοκρατικά σ’ αυτή τη χώρα εκτός από τον νόμο Πεπονή στην αρχή της εφαρμογής του. Όλα τα άλλα ήταν ωραίες ιδέες που κατέληξαν «πυροτεχνήματα», όπως το “open.gov”.
Η δεύτερη περίπτωση
Πολλοί θα περίμεναν να αναφέρουμε ως δεύτερη περίπτωση τον παραιτηθέντα πρόεδρο του ΤΑΙΠΕΔ κ. Τάκη Αθανασόπουλο. Όντως στο ρεπορτάζ της Παρασκευής αναφέρεται: «Ποιος εγγυάται ότι ο κ. Τάκης Αθανασόπουλος ως πρόεδρος του ΤΑΙΠΕΔ θα εγγυηθεί το δημόσιο συμφέρον στο ξεπούλημα της κρατικής περιουσίας εφ’ όσον διώκεται και ποινικώς για απιστία προς την υπηρεσία με επιβαρυντικές περιστάσεις του νόμου περί καταχραστών του Δημοσίου; Μήπως έχει την κάλυψη των πολιτικών προϊσταμένων του όσο παραμένει στο θώκο αυτό;»
Στα ερωτήματα απαντά ο κ. Αθανασόπουλος με τον καλύτερο τρόπο στην επιστολή παραιτήσεώς του.
Η δεύτερη περίπτωση όμως είναι ένα άλλο πρόσωπο. Αναφερόμαστε στον πρόεδρο της Ελληνικής Στατιστικής Αρχής κ. Ανδρέα Γεωργίου, ο οποίος παραμένει τη θέση του και λέγεται ότι διαθέτει ισχυρά στηρίγματα τόσο στο εσωτερικό, όσο και στο εξωτερικό.
Το πολιτικό κόστος από την παραμονή του κ. Γεωργίου στην ΕΛΣΤΑΤ άλλος θα το πληρώσει και σ’ αυτήν την περίπτωση. Η κοινή γνώμη δεν αποτελείται από μια απρόσωπη και άβουλη μάζα όπως είθισται να ισχυρίζονται οι Γερμανοί επικοινωνιολόγοι. Ακόμα στην Ελλάδα ο λαός έχει θεσμική μνήμη και πολιτική κρίση.
Ισχυρός (και τελικός) κριτής η κοινή γνώμη
Για την ισχυρή πλειοψηφία της κοινής γνώμης ο κ. Ανδρέας Γεωργίου είναι ένα πρόσωπο, για το οποίο οι οικονομικοί εισαγγελείς έχουν ζητήσει την ποινική του δίωξη για τα αδικήματα της ψευδούς βεβαίωσης εις βάρος του Δημοσίου και της παραβάσεως καθήκοντος κατ’ εξακολούθηση. Και μιλάμε για τα σημερινά καθήκοντα του κ. Γεωργίου αφού δεν έχει μετακινηθεί από τη θέση του, ούτε έχει δείξει τη σχετική πολιτική ευπρέπεια να αποχωρήσει οικεία θελήσει.
Είναι δυνατόν να εκτίθεται η Ελλάδα από τέτοια φαινόμενα που επιεικώς θα χαρακτηρίζονταν ως «πολιτικά καρκινώματα»; Οι ειδικοί επί της επικοινωνίας των κυβερνητικών εταίρων δεν έχουν κάνει τις σχετικές επισημάνσεις και τον αντίκτυπο που προκαλούν αυτά τα φαινόμενα; Με ποια κριτήρια ερμηνεύονται οι δημοσκοπήσεις και οι τάσεις της κοινής γνώμης;
Θέλουμε να πιστεύουμε ότι δεν επικρατούν αντιλήψεις στατιστικών «μαγειρεμάτων» όπως αυτά που αποδίδονται στον κ. Γεωργίου και τους συνεργάτες του για τον τρόπο με τον οποίο υπολογίστηκε το χρέος, το 2009. Διότι αν συμβαίνει το αντίθετο, όπως η χώρα οδηγήθηκε στα Μνημόνια και στην πολιτική κηδεμονία των δανειστών έτσι και οι κυβερνητικοί εταίροι θα οδεύσουν με μαθηματική ακρίβεια σε περιπέτειες ενώ κανείς δεν θα αναγνωρίσει τις όποιες προσπάθειές τους.
Αυτά τα ολίγα περί παραιτήσεων διότι η κυβέρνηση δεν θα κριθεί από την αυστηρότητα ή την (λέμε τώρα) ευφυΐα της τρόικας αλλά από την κοινωνία. Το κύρος του πρωθυπουργού κ. Αντώνη Σαμαρά δεν θα κριθεί από τον τρόπο με τον οποίο συνομιλεί με τον επικεφαλής της τριμερούς κ. Πωλ Τόμσεν αλλά από τη βούληση να υπερασπιστεί το ηθικό, το νόμιμο και το δίκαιο. Όσο παραμένει ο κ. Γεωργίου στη θέση του εξακολουθεί να βαραίνει την τρικομματική κυβέρνηση ένας παράγων ισχυρού πολιτικού κόστους.
Η διάθεση για διαρθρωτικές αλλαγές και μεταρρυθμίσεις δεν πρέπει να περιορίζεται στα λόγια. Οι παραιτήσεις όσων συμμετείχαν στη διοίκηση της ΔΕΗ και διώκονται ποινικώς για τη σύμβαση με τη ΜΕΤΚΑ ας είναι η αρχή. Η παραίτηση του κ. Γεωργίου όμως πρέπει να είναι η συνέχεια.
Με αυτά τα επιχειρήματα πρέπει να εμφανιστούν στη σύνοδο κορυφής ο πρωθυπουργός και ο υπουργός Οικονομικών την Πέμπτη. Το πολιτικώς εφικτό ως δεδομένο άλλωστε επικαλύπτει ευκολότερα οποιαδήποτε ανοικτά τεχνικής φύσεως ζητήματα υπάρχουν με την τρόικα.
