Ας το δούμε λίγο πιο διευρυμένα το ζήτημα. Όσο είμαστε παιδιά τα Χριστούγεννα είναι η πιο όμορφη γιορτή του χρόνου. Αρχικά, κλείνουν τα σχολεία και έχουμε διακοπές. Στη συνέχεια, ζαλίζουμε τους γονείς για το πότε θα στολίσουμε το δέντρο. Εκεί μετά ζαλίζουν εμάς για να μην το πειράζουμε και το ρίξουμε κατά λάθος και γίνει καμία ζημιά. Οι γονείς δεν έχουν που να μας αφήσουν γιατί ενώ εμείς έχουμε διακοπές εκείνοι δουλεύουν κανονικά, όποτε η λύση είναι η γιαγιά ή κάποιες μαμάδες των φίλων μας που μπορούν να μας κρατήσουν. Συνεπώς, έχουμε όλο το χρόνο για παιχνίδι χωρίς παρατηρήσεις. Μετά έρχεται η παραμονή των Χριστουγέννων και τα κάλαντα. Μαζεύουμε λεφτά, των οποίων δεν γνωρίζουμε την πραγματική αξία, τα δίνουμε στους γονείς για να μας πάρουν το παιχνίδι που θέλουμε. Εννοείται πως μέσα στο διάστημα των εορτών ανταλλάσσουμε συνεχώς επισκέψεις σε φιλικά και συγγενικά σπίτια, όπου και εκεί παίζουμε ανενόχλητα με τα παιδιά τους. Και φυσικά, το καλό της υπόθεσης είναι πως η τηλεόραση έχει παιδικά προγράμματα σχεδόν όλη μέρα.
Συμπέρασμα, τα Χριστούγεννα όταν είσαι παιδί είναι φανταστικά.
Για έναν ενήλικα όμως τα πράγματα δεν είναι ακριβώς έτσι.
Πρώτα απ” όλα δεν είναι διακοπές. Το στόλισμα του δέντρου σημαίνει κόπο και έξοδα. Τα Χριστουγεννιάτικα τραγούδια είναι εκνευριστικά γιατί σου θυμίζουν πώς και φέτος είσαι single. Ή αν δεν είσαι και έχεις οικογένεια, σου θυμίζουν τη λίστα των δώρων. Οι επισκέψεις είναι πλέον αγκαρία, καθώς με την κούραση που έχεις θες να κάτσεις σπίτι σου και να ξεκουραστείς. Αν είναι δυνατόν ο σύζυγός σου να φύγει με τα παιδιά και να σας αφήσει μόνες σας, αυτό θα ήταν κυριολεκτικά το θαύμα των Χριστουγέννων. Ανάμεσα στα παιδικά προγράμματα που δείχνει η τηλεόραση, έχει και διαφημίσεις με παιχνίδια, που σημαίνει «Μαμά, αυτό θέλω να μου φέρει ο Άγιος Βασίλης», «Μαμά, και αυτό θέλω και εκείνο…». Δεν συζητάμε πώς πρέπει να βγείτε για ψώνια, είναι άλλο κεφάλαιο αυτό. Το δε τραπέζι που πρέπει να ετοιμάσετε, ούτε για συζήτηση δεν τολμάμε να το πούμε.
Γι΄αυτό ακριβώς μεγαλώνοντας δεν συμπαθούμε καθόλου την περίοδο των εορτών. Πώς νιώθετε όμως συνειδητοποιώντας όλα αυτά;
Εμείς χάλια. Αυτό σημαίνει δηλαδή Χριστούγεννα; Λίστα από δώρα και τυπικές επισκέψεις; Μάλλον όχι. Χριστούγεννα σημαίνει ποιοτικός χρόνος με την οικογένειά μας. Σημαίνει επαφή με τους ανθρώπους που τις μέρες αυτές δεν έχουν τίποτα. Να πάρουμε μέρος σε μια φιλανθρωπική οργάνωση και να πάρουμε ικανοποίηση από τα χαμόγελα των παιδιών που μένουν σε ορφανοτροφεία. Πώς υπάρχουν κάποιοι άνθρωποι εκεί που ενδιαφέρονται τελικά για εκείνα. Να μοιράσουμε τρόφιμα σε άστεγους και να μην περιμένουμε με τις ώρες στα ταμεία των σούπερ μάρκετ για ετοιμάσουμε εορταστικά δείπνα, στα όποια κανείς δεν τρώει τελικά. Να αφήσουμε τα παιδιά μας να μας θυμίσουν τα δικά μας παιδικά χρόνια. Να συγχωρέσουμε τους ανθρώπους που μας πλήγωσαν αλλά και να ζητήσουμε συγνώμη από εκείνους που αδικήσαμε εμείς. Πότε κανένα νόημα δεν βρίσκεται στα υλικά αγαθά. Το νόημα της ζωής των ανθρώπων βρίσκεται στην ανθρωπιά, την ζεστασιά, το χαμόγελο, την ευτυχία, το κουράγιο, στις σχέσεις.
Ας αλλάξουμε λοιπόν τα πράγματα και να αναζητήσουμε την μαγεία των Χριστουγέννων. Μόνο τότε οι γιορτές θα κάνουν και σε μας αίσθηση.
