Που πήγε η ασφάλεια μας;
Απ΄την άλλη μεριά η κοινωνία μας καλλιεργεί τη δυσπιστία και την ανασφάλεια που εκδηλώνεται είτε με τάσεις φυγής (π.χ. ναρκωτικά) είτε με επιθετικές τάσεις (φυλετικά μίση θρησκευτικός φανατισμός, διεθνείς εντάσεις, πόλεμος).Μας δημιουργείται έτσι η αίσθηση ότι μας εξαπατούν και μας μεταχειρίζονται ενώ δεν υπάρχουν ιδεώδη, πρότυπα και αξίες να καλύψουν το πνευματικό κενό.
Ανάγκη για ασφάλεια (Maslow)
Όταν ο άνθρωπος έχει καλύψει ή υπερβεί τις βιολογικές του ανάγκες του γεννιέται η ανάγκη για ασφάλεια που εκφράζεται διαφορετικά στους 3 κόσμους του ανθρώπου:
-Φυσικός κόσμος: Να έχει κάποιος το δικό του χώρο, το δικό του σπίτι ή το δικό του χώρο μέσα στο σπίτι. Να έχει σταθερή δουλειά, ίσως καθημερινό πρόγραμμα, ωράρια ,τόπο διαμονής κ.λ.π.
-Ψυχολογικός κόσμος: Να έχει κάποιος ανθρώπους που τον αγαπούν και τον εκτιμούν. Να ανήκει κάπου(π.χ. οικογένεια) να μην είναι μόνος.
-Νοητικός κόσμος: Να έχει ένα κύκλο ανθρώπων με κοινές ιδέες, όνειρα, πεποιθήσεις, ιδανικά.
Σ΄αυτό το άρθρο τονίζεται η ψυχολογική ανασφάλεια και όπου χρησιμοποιώ τον όρο «ανασφάλεια» αναφέρομαι κυρίως στην ψυχολογική ανασφάλεια καθώς ο κόσμος της ψυχής είναι ο ενδιάμεσος κόσμος, ο κόσμος-κλειδί για την ένωση των κόσμων (υλικού και πνευματικού).Ο έλεγχος και η σταθεροποίηση-εναρμόνιση του κόσμου της ψυχής είναι η βάση της ασφάλειας στην ανθρώπινη προσωπικότητα.
Γράφει η Γιώτα Ταμτάμη
Τι είναι η ανασφάλεια:
Είναι η αιτία και αποτέλεσμα ενός συναισθήματος αδυναμίας και δυσπιστίας. Ένας ανασφαλής άνθρωπος νιώθει ότι απειλείται από άγνωστες καταστάσεις ή ανθρώπους. Δυσπιστεί απέναντι στον καθένα και δρα αμυντικά (παθητική στάση) ή επιθετικά για να προστατεύσει τον εαυτό του από τον φανταστικό κίνδυνο .Όταν φοβόμαστε παύει να λειτουργεί η λογική και η φαντασία μας αποχαλινώνεται δημιουργώντας τα χειρότερα οράματα που απέχουν κατά πολύ από την πραγματικότητα. Διαστρεβλώνεται έτσι η αντίληψη μας και δεν ερμηνεύουμε σωστά τις προθέσεις και τις πράξεις των άλλων. Όταν η λογική μας υπερνικάται αρκετά από την πανικοβλημένη φαντασία μας ,προχωρούμε στην προκατάληψη, τη στενοκεφαλιά, το θυμό, το μίσος και σε ακραίες περιπτώσεις στην επιθετικότητα, τη βία, τη σκληρότητα και τον πόλεμο.
Ακόμη και όταν δεν φτάνουμε σε τέτοιες ακρότητες είναι βέβαιο ότι καταστρέφεται η αρμονία στις ανθρώπινες σχέσεις μας. Δεν είναι δυνατόν να είναι κανείς ανοιχτός και ν΄αγαπά όταν είναι ανασφαλής, γεμάτος φόβο, όταν φαντάζεται κάθε είδους απειλές στον κόσμο γύρω του. Το να ζει κανείς στο φόβο σημαίνει να ζει μέσα στη μοναξιά.
Αίτια ανασφάλειας:
1. Υπερικανοποίηση των αναγκών πέρα από τα όρια της υγείας. Ασχολούμαστε μ΄αυτές σαν προσκολλήσεις, συσσωρεύοντας όλο και περισσότερα αποκτήματα, τρώγοντας πέρα από τα όρια της βιολογικής ανάγκης, μπερδευόμαστε σ΄όλο και πιο ακραίες ψυχολογικές καταστάσεις (συναισθηματικές ανάγκες) κάνουμε όλο και πιο πολύπλοκες σκέψεις (νοητικές ανάγκες).Το αποτέλεσμα είναι ασθενικά σώματα και κουρασμένες ψυχές.
2. Ο Φόβος: Φόβοι όπως της μοναξιάς, των ανθρώπων, της τρέλας, του θανάτου, είναι σύμφυτοι με την ύπαρξη του ανθρώπου και δεν είναι εύκολο να συμφιλιωθεί μαζί τους. Άλλοι φόβοι είναι: ο φόβος να μη χάσουμε τα κεκτημένα, ο φόβος μήπως δεν μας αγαπούν, ο φόβος μήπως δεν είμαστε τέλειοι και κάνουμε λάθος, ο φόβος ότι θα πληγωθούμε ή θα πονέσουμε αν εμπιστευτούμε τους ανθρώπους κ.α. Οι κυρίαρχοι αυτοί φόβοι τον συνοδεύουν σχεδόν σ΄όλη του τη ζωή και τον καθοδηγούν άμεσα ή έμμεσα ,με τη θέληση του ή χωρίς αυτή. Όταν τους ξεπεράσει ή τους δει μ΄άλλο μάτι τότε ζει ευτυχισμένος και συναλλάσσεται με τους συνανθρώπους του χωρίς επιθετικότητα. Άλλες φορές όμως οι φόβοι αυτοί τον αποδιοργανώνουν συναισθηματικά τόσο ώστε να μην μπορεί να τους αντιμετωπίσει και να καταφεύγει στην αποφυγή. Ενδίδει τότε στο φόβο του ζει και αναπνέει μ΄αυτόν, αποφεύγει τον κόσμο, κλείνεται μέσα στο σπίτι του και μερικές φορές (σπάνια) πεθαίνει από τον ίδιο του το φόβο. Ο φόβος βασίζεται στην άγνοια: που σημαίνει ότι δεν έχουμε επαφή με τον πραγματικό μας εαυτό. Μας περισφίγγει και μας δένει σε μία βαρετή, μηχανική και ανιαρή ζωή. Ο φόβος άλλοτε κινητοποιεί τον οργανισμό για δημιουργία (όταν τον αντιμετωπίζουμε) και άλλοτε τον καταρρακώνει χωρίς όμως να του διαλύει την προσωπικότητα και τις νοητικές λειτουργίες. Το άτομο τότε δυσκολεύεται σιγά -σιγά να διαχωρίσει που και πότε κάτι είναι σωστό ή λάθος στην συμπεριφορά του, αδυνατεί να λειτουργήσει κοινωνικά και επαγγελματικά.
Ένα ενδιαφέρον παράδειγμα για τις θετικές επιδράσεις του φόβου είναι αυτό που μας μιλάει για τους βομβαρδισμούς στο Λονδίνο το καλοκαίρι του 1940.Ενώ αναμενόταν ότι ο αριθμός των εισαγωγών στα ψυχιατρικά ιδρύματα θα αυξανόταν ,συνέβη ακριβώς το αντίθετο: μειώθηκαν οι εισαγωγές σε ψυχιατρικά ιδρύματα, ενώ η ζωή μέσα στο Λονδίνο κυλούσε ήρεμα. Κατά τη διάρκεια των βομβαρδισμών χαρακτηριστικό είναι το απαράμιλλο θάρρος των νοσοκόμων και των πυροσβεστών, που ενώ κινδύνευσαν σωματικά δεν διατήρησαν ίχνη αντιδράσεων φόβου στην μετέπειτα ζωή τους. Η συμπεριφορά αυτή αποδόθηκε στην αυταπάρνηση και στο γεγονός ότι έκαναν μία δουλειά κοινωνικά πολύ χρήσιμη που τους έκανε ανθεκτικούς στο άγχος των βομβαρδισμών.
3. Η προσκόλληση-εξάρτηση από αντικείμενα ανθρώπους, σχέσεις και εξωτερικές καταστάσεις:
Πολλοί άνθρωποι έχουν προγραμματιστεί να πιστεύουν ότι δεν μπορούν να υπάρξουν μόνοι τους και ζουν συνεχώς με το φόβο του χωρισμού είτε λόγω θανάτου ή από άλλες αιτίες. Υποφέρουμε βάσανα και ταλαιπωρίες γιατί φοβόμαστε ν΄ απαρνηθούμε οποιαδήποτε ασφάλεια νομίζουμε ότι έχουμε. Ο χωρισμός δεν είναι μόνο αναπόφευκτος (τουλάχιστον στο θάνατο) αλλά και ακόμη πιο πιθανός γιατί ελκύουμε ακριβώς αυτό που φοβόμαστε με το να το έχουμε συνεχώς στο μυαλό. Αν μέσα στην ανασφάλεια μας σκεφτόμαστε συχνά με φόβο πως κάποιος θα κλέψει τα υπάρχοντα μας και πως θα χάσουμε το αγαπημένο μας πρόσωπο ,στέλνουμε καθαρά και δυνατά νοητικά μηνύματα που ελκύουν κλέφτες και απώλεια του αγαπημένου μας προσώπου.
4. Προσπάθεια για έλεγχο (κυριαρχία) ανθρώπων και καταστάσεων:
Πολλοί άνθρωποι τρώνε υπερβολικά ή πίνουν ή καπνίζουν ή παίρνουν ηρεμιστικά ή άλλα φάρμακα για να χαλαρώσουν και να νιώσουν ασφαλείς. Το ηρεμιστικό αποτέλεσμα όμως είναι ανύπαρκτο ή στιγμιαίο. Άλλοι προσπαθώντας συνεχώς να ικανοποιήσουν τις επιθυμίες τους (για ευχάριστες γεύσεις, σεξουαλικές εμπειρίες, ήχους, μυρωδιές) πέφτουν στο φαύλο κύκλο της επιθυμίας: η απόλαυση που παίρνουν απ΄όλα αυτά κρατάει πολύ λίγο και πολύ γρήγορα αρχίζουν να επιθυμούν από την αρχή, ξοδεύοντας τρομακτικές ποσότητες σκέψης, ενέργειας ,δράσης, χρημάτων και χρόνου σ΄αυτές τις επιφανειακές επιδιώξεις.
5. Η αποφυγή του πόνου: Η τάση ν΄ αποφεύγουμε τα προβλήματα και τη συναισθηματική φόρτιση που σχετίζεται μ΄αυτά. Η αποφυγή του πόνου είναι η πρωταρχική βάση όλων των ανθρώπινων ψυχικών παθήσεων. Είναι ανάγκη ν΄αντιμετωπίζουμε ευθέως τα προβλήματα την ταλαιπωρία και τον πόνο που συνεπάγονται.
Εν κατακλείδι η χρυσή τομή για να ξεπεράσουμε το αίσθημα ανασφάλειας σχετίζεται με την αυτοπαραδοχή. Πρέπει να παραδεχτούμε ότι νιώθουμε ανασφαλείς, ότι έχουμε φόβους ότι είμαστε πιο αδύναμοι απ΄ότι νομίζουμε ή θέλουμε να δείχνουμε. Να είμαστε ειλικρινείς με τον εαυτό μας και με τους άλλους ακόμη και αν η αλήθεια μας κάνει να νιώθουμε ευάλωτοι ή μας δυσαρεστεί. Αποκτούμε θάρρος στη ζωή, αντιμετωπίζοντας ότι μας φοβίζει. Είναι σημαντικό στο δρόμο προς την ασφάλεια το άτομο να γίνει ο πρωταγωνιστής της ζωής του, να στέκεται στα δικά του πόδια ν΄αντιμετωπίζει μόνος του τα προβλήματα του και να μην εξαρτάται από τους άλλους (οικονομικά και συναισθηματικά)
*η Γιώτα Ταμτάμη είναι ψυχολόγος, απόφοιτη τμήματος Ψυχολογίας Παν/μίου Κρήτης, Μ.Sc. Κοινωνιολογίας Παν/μίου Αιγαίου. Υπεύθυνη του προγράμματος Σχολές Γονέων στο νομό Λέσβου.
Εργάζεται στο ιδιωτικό της γραφείο που βρίσκεται στην οδό Θεοδώρου Αλκαίου 6,πλησίον ναού Αγίου Ιωάννη Καλυβίτη, Μυτιλήνη
Τηλ. επικοινωνίας:6945199064
*Η Γιώτα Ταμτάμη αρθρογραφεί στο «htpps://www.lesvosreport.gr» κάθε Πέμπτη.
