Τράπεζες με το μουτζούρη στο χέρι και πολίτες με το χέρι στην τσέπη

 

Παρ’ ότι μας στοίχισε πολύ ακριβά μέχρι σήμερα, μεγάλη μερίδα των συμπολιτών μας δεν κατανοεί ακόμη ότι τίποτα δεν είναι τσάμπα. Έτσι, η Κυβέρνηση μπορεί να πανηγυρίζει ότι πάταξε τη διαπλοκή, ο λογαριασμός όμως της… “παταξης” θα πληρωθεί και πάλι από τους πολίτες και αν το δει κανείς από επιχειρηματικής σκοπιάς, πρόκειται για ένα από τα μεγαλύτερα κυβερνητικά δώρα στην “παλαιά διαπλοκή”.

Οι καναλάρχες “παλαιάς κοπής” χρωστούν συνολικά σχεδόν ένα δισεκατομμύριο στις ελληνικές τράπεζες, όπως ήδη έχει γίνει γνωστό από τη σχετική επιτροπή της βουλής που διερευνά τα θαλασσοδάνεια στα κανάλια και τις εκδοτικές επιχειρήσεις. Το “λουκέτο” κατά πάσα πιθανότητα θα συνοδευτεί και με “πιστόλι” για να μιλήσουμε στη γλώσσα της πιάτσας. Αν εξαιρέσει κανείς την απώλεια του “παιχνιδιού εξουσίας” που είχαν στα χέρια τους, οι καναλάρχες θα γλιτώσουν από την αποπληρωμή δεκάδων εκατομμυρίων. Εκτός και αν πιστεύει κανείς ότι καναλάρχες οι οποίοι για χρόνια δεν πλήρωναν ούτε σεντς στις τράπεζες, θα αποφασίσουν τώρα να τακτοποιήσουν τις οφειλές τους.

Αν επρόκειτο για κάποιο χρέος προς το δημόσιο, η χαριστική αυτή πρακτική, θα προκαλούσε πολιτικό σεισμό. Οι τράπεζες όμως είναι μια πιο αφηρημένη έννοια για την ελληνική κοινωνία. Μια κοινωνία της οποίας ένα μεγάλο μέρος δεν αντιλαμβάνεται ότι τα λεφτά των τραπεζών είναι στην ουσία καταθέσεις των πολιτών. Το να σηκώσει μια τράπεζα το βάρος ενός “κακού” δάνειου, συνεπάγεται ότι κάπως πρέπει να αναπληρώσει τα κεφάλαια που δάνεισε. Το πώς το είδαμε σε όλες τις εκδοχές του. Από τις διαρκείς ανακεφαλαιοποιήσεις, μέχρι το πάγωμα των χορηγήσεων ακόμη και για κεφάλαια που παίρνουν τα ιδρύματα γι’ αυτό το λόγο.

Τίποτε βεβαίως δεν μας διασφαλίζει ότι οι καναλάρχες που υπήρξαν μπαταχτσήδες στο παρελθόν, θα έσπευδαν να πληρώσουν τους λογαριασμούς τους αν συνέχιζαν να εκπέμπουν. Ούτε αυτό μπορεί να αποτελεί δικαιολογία για τη συνέχιση μιας απαράδεκτης πρακτικής, δια της συνέχισης της λειτουργίας των “τσοντοκάναλων”. Το κράτος όμως (συμπεριλαμβανομένης πλήρως και της διακυβέρνησης της αριστεράς), ουδέποτε έκανε το καθήκον του. Να ελέγξει δηλαδή τη λειτουργία αυτών των επιχειρήσεων, όπως οφείλει να κάνει με όλες τις επιχειρήσεις.

Μιλάμε για χρέη προς την εφορία, προς ασφαλιστικά ταμεία, προς τις τράπεζες, τους προμηθευτές και τους εργαζομένους. Άρα μιλάμε και για χρέη προς το δημόσιο, που όμως για κάποιον ανεξήγητο λόγο δεν προκαλούν πολιτικό σεισμό. Μιλάμε για απαράδεκτες εργασιακές πρακτικές και εκπτώσεις στην ποιότητα του εκπεμπόμενου προγράμματος, οι οποίες ουδέποτε είχαν σοβαρές συνέπειες για τους καναλάρχες. Αφού λοιπόν αλώνισαν για δεκαετίες, η σημερινή κυβέρνηση, τους δίνει μια καλή δικαιολογία να διακόψουν μια ζημιογόνο δραστηριότητα αφήνοντας τα χρέη να πληρωθούν από τις τράπεζες. Ήτοι από όλους εμάς. Χωρίς προηγουμένως να έχει προχωρήσει καν σε μέτρα αναγκαστικής εκτέλεσης ώστε να περιορίσουμε κατά το δυνατόν τη χασούρα.

Το πιο απίστευτο είναι ότι και οι νέοι αδειοδοτημένοι καναλάρχες θα ακολουθήσουν νομοτελειακά μια παρόμοια πορεία. Παρά τις μελέτες βιωσιμότητας και τις αριθμητικές πράξεις του Υπουργού Επικράτειας κου Παππά, είναι παραπάνω από σαφές ότι με το συγκεκριμένο κόστος απόκτησης των αδειών, δεν υπάρχει περιθώριο για κέρδος. Έτσι, όποιος θέλει να μετέχει του “παιχνιδιού εξουσίας” θα πρέπει να χρηματοδοτεί το κανάλι. 

Είθισται οι Έλληνες επιχειρηματίες να χρηματοδοτούν τις επιχειρήσεις τους (ιδίως τις εκδοτικές), με δανεικά. Δανεικά από τις ίδιες “μπατιροτράπεζες” και τις ίδιες πάνω κάτω διοικήσεις που έδρασαν τα προηγούμενα χρόνια πιεζόμενες σχεδόν από τους ίδιους πολιτικούς.

Αν η Κυβέρνηση θέλει να πατάξει τη διαπλοκή, και αυτό οφείλει να κάνει, πρέπει να επιμείνει στην εφαρμογή του νόμου. Για όλους και χωρίς εκπτώσεις. Το να κλείσει ένα κανάλι επειδή χρωστά σε  όποιον μιλά ελληνικά, είναι διαφορετικό από το να κλείσει με μια διοικητική απόφαση. 

Μια απόφαση που πάντα θα είναι αμφιλεγόμενη, όταν για παράδειγμα στην μικρότερη αγορά της Κύπρου “χωρούν” 7 κανάλια εθνικής εμβέλειας. Η Κυβέρνηση δεν ενδιαφέρθηκε ούτε για την ποιότητα του προγράμματος, ούτε για τις αμφίβολης νομιμότητας πρακτικές των καναλαρχών. Επέμεινε μόνο στο “πορτοφόλι” των διεκδικητών. Πανηγύρισε για τα 246 εκατ. ευρώ που ίσως μελλοντικά να εισπράξει. Τα μοίρασε κιόλας, χωρίς να αφαιρέσει όλα όσα θα χάσει η οικονομία από τα υφιστάμενα δάνεια και τα χρέη προς το δημόσιο, για τα οποία είχε εξαρχής ξεσηκωθεί σύσσωμος ο ΣΥΡΙΖΑ.

*Ο Σταμάτης Ζαχαρός είναι Αρθρογράφος του NEWS 247 και Σύμβουλος Έκδοσης της 24 MEDIA