Ο κυβερνήτης που «σώζει ζωές» παρέλαβε το Βραβείο της Ακαδημίας στην τάξη των ηθικών και πολιτικών επιστημών για τις «Εξαίρετες πράξεις υψηλής ανθρωπιστικής αξίας κατά τη διάρκεια επιχειρήσεων έρευνας και περισυλλογής προσφύγων στο νησί της Λέσβου».
Για δέκα λεπτά έδινε μάχη να επαναφέρει στη ζωή ένα κοριτσάκι μόλις 1,5 έτους από το Αφγανιστάν, που είχε ποδοπατηθεί, όταν η βάρκα που το μετέφερε μαζί με την οικογένειά του άρχισε να μπάζει νερά στα ανοιχτά της Μυτιλήνης και οι επιβάτες την εγκατέλειψαν.
«Μου κόπηκε η ανάσα, άρχισε να μου τελειώνει το οξυγόνο, αλλά στο πρόσωπο της μικρής είδα τις δυο μου κόρες και είπα πως δεν μπορούσα να την αφήσω να σβήσει. Τελικά δεν τα κατάφερε. Για μέρες πολλές η τραγική σκηνή ερχόταν κάθε βράδυ στον ύπνο μου σαν εφιάλτης κι ακόμη με στοιχειώνει», λέει στο «Εθνος» ο 41χρονος ανθυποπλοίαρχος του Λιμενικού Σώματος, Κυριάκος Παπαδόπουλος, ο οποίος βραβεύτηκε χθες από την Ακαδημία Αθηνών.
Ο κυβερνήτης του 602 πλωτού του Λιμενικού Σώματος αφιερώνει την τιμητική διάκριση σε όλους τους συναδέλφους του. «Είναι μεγάλη τιμή για μένα και για όλους τους συναδέλφους στο Λιμενικό Σώμα. Εργαζόμαστε σκληρά, μέσα σε πολύ δύσκολες συνθήκες και πονάμε όταν δεν έχουμε επιτυχές αποτέλεσμα» μας λέει ο 41χρονος ανθυποπλοίαρχος. Οπως εκείνο το βράδυ τής 30ής Σεπτεμβρίου, όταν η βάρκα που μετέφερε 50 πρόσφυγες από το Αφγανιστάν έπλεε ακυβέρνητη και στη θέα του λιμενικού οι επιβάτες ορμούσαν να μπουν στο πλωτό σκάφος.
«Είδα ότι στη βάρκα που άρχισε να παίρνει νερά ήταν αναίσθητο ένα μωρό. Ενας συνάδελφος έσπρωξε τον κόσμο και το πήρε. Οταν μου το έδωσε, δεν είχε τις αισθήσεις του, είχε πιει πολύ νερό. Πάλευα για δέκα λεπτά, νόμιζα ότι θα μου κοπεί η αναπνοή, καταφέραμε να το επαναφέρουμε και το δώσαμε στο ασθενοφόρο του ΕΚΑΒ που μας περίμενε στο λιμάνι. Δυστυχώς κατέληξε λίγο αργότερα. Κυριολεκτικά πνίγηκε σε μια κουταλιά νερό. Δεν θα το ξεπεράσω ποτέ» αναφέρει με σπασμένη φωνή.
Στο ίδιο ναυάγιο τα μέλη του σκάφους του Λιμενικού τράβηξαν από το νερό έναν νεαρό άντρα που είχε στην αγκαλιά του ένα μωρό και στην πλάτη του μία γυναίκα. Η γυναίκα ήταν νεκρή, αλλά ο άντρας της δεν την εγκατέλειψε. Μόνο όταν ανέβηκε στο σκάφος και άφησε το μωρό σε ασφαλή χέρια, την πήρε αγκαλιά και έκλαψε για πολλή ώρα. Οι λιμενικοί βούρκωσαν, τον άφησαν να ξεσπάσει, στο λιμάνι τον βοήθησαν σιωπηλά να βρει διερμηνέα και να προχωρήσει τις διαδικασίες καταγραφής. «Εκείνο το βράδυ καταφέραμε να σώσουμε 48 άτομα, αλλά τα δύο που χάσαμε σκίασαν τη χαρά μας», προσθέτει ο κυβερνήτης.
Ο Κυριάκος Παπαδόπουλος γεννήθηκε και μεγάλωσε στη Μυτιλήνη. Αποφοίτησε από τη Σχολή Εμποροπλοιάρχων και για δύο χρόνια ταξίδευε με ποντοπόρα πλοία. Μετά κατατάχθηκε στο Λιμενικό Σώμα και τα τελευταία 16 χρόνια υπηρετεί ως κυβερνήτης του σκάφους 602.
Δεν μετράει πόσους πρόσφυγες και μετανάστες έχει ανασύρει ζωντανούς από τη θάλασσα, μετράει όμως έναν προς έναν αυτούς που έχασε. «Δέκα παιδιά έχω μαζέψει νεκρά. Θυμάμαι ένα προς ένα τα προσωπάκια τους χωρίς ζωή. Θυμάμαι τα ρούχα που φορούσαν, τη στάση του σώματος, νομίζω πως όλα είχαν μια έκφραση τρόμου στο πρόσωπο, ήξεραν πως η μάχη είναι άνιση» μας λέει.
Στιγμές δυνατές, συγκινησιακά φορτισμένες ζει καθημερινά το πλήρωμα του πλωτού 602, αλλά και των άλλων σκαφών έρευνας και διάσωσης. Κάθε επιχείρηση είναι μια δυνατή εμπειρία και όταν οι μετανάστες τούς σφίγγουν και τους φιλούν το χέρι, νιώθουν απέραντη ικανοποίηση.
Ακόμη μεγαλύτερη όμως είναι η χαρά τους όταν πρόσφυγες που έβγαλαν από το νερό, τους βλέπουν στο λιμάνι κατά την αναχώρησή τους για τον Πειραιά, αφήνουν τη σειρά στην οποία στέκονται και τρέχουν να τους αγκαλιάσουν. «Γεια σου αδερφέ, ευχαριστώ», τους λένε οι περισσότεροι. Το 602 βγαίνει καθημερινά περιπολίες στο βόρειο Αιγαίο. Εχει συμβεί να βγουν οι λιμενικοί στα ανοιχτά παρότι υπάρχει απαγορευτικό, γιατί όταν παίρνουν σήμα πως κάποιος κινδυνεύει στη θάλασσα, δεν μπορούν να το αγνοήσουν.
«Οταν βρίσκονται άνθρωποι στη θάλασσα, εμείς δεν γίνεται να καθόμαστε στα γραφεία, ούτε να φτάνουμε σε απόσταση ασφαλείας και να τους βλέπουμε με τα κιάλια. Πρέπει να τους σώσουμε και θα τους σώσουμε» λέει ο 41χρονος ανθυποπλοίαρχος.
Βραβείο στον «Καλό Σαμαρείτη της Ελλάδος», παπα-Στρατή
Βραβείο μετά θάνατον στην Τάξη Ηθικών και Πολιτικών Επιστημών απονέμεται στον «Καλό Σαμαρείτη της Ελλάδος» όπως τον χαρακτήρισε η Υπατη Αρμοστεία του ΟΗΕ για τους Πρόσφυγες, στον μακαριστό πρεσβύτερο Ευστράτιο Δήμου (παπα-Στρατή) για το «μεγάλο φιλανθρωπικό και κοινωνικό του έργο, από το 2007 έως και τον θάνατό του τον Σεπτέμβριο του 2015, αφήνοντας όμως σπουδαία παρακαταθήκη αλληλεγγύης και ανιδιοτέλειας».
Ψυχή της μη κυβερνητικής οργάνωσης «Αγκαλιά», ο παπα-Στρατής είχε δημιουργήσει στην Καλλονή της Λέσβου ένα καταφύγιο για τους πρόσφυγες και μετανάστες που έφταναν στο νησί, προσφέροντάς τους ανακούφιση. Στην «Αγκαλιά» απονεμήθηκε, πρόσφατα, το βραβείο Raoul Wallenberg του Συμβουλίου της Ευρώπης «για τα εξέχοντα επιτεύγματά της στην παροχή πρώτης βοήθειας σε χιλιάδες πρόσφυγες ανεξάρτητα από την καταγωγή ή τη θρησκεία τους». Υπολογίζεται πως μέσα στα οκτώ αυτά χρόνια ο παπα-Στρατής βοήθησε περίπου δέκα χιλιάδες ανθρώπους, συμπεριλαμβανομένων μερικών ντόπιων που ήρθαν σε δυσχερή οικονομική θέση. Η δράση του εξαπλώθηκε σε Ελλάδα και εξωτερικό καθώς εκτός του αφιερώματός του για λογαριασμό της Υπατης Αρμοστείας του ΟΗΕ για τους Πρόσφυγες, «πρωταγωνίστησε» σε ανάλυση των «New York Times» αναφορικά με τη μεταναστευτική κρίση στην, ήδη υπό κρίση, Ελλάδα και συγκεκριμένα στη Λέσβο.
