Μπαρτσελόνα-Γιουβέντους: Δύο διαφορετικές σχολές μάχονται για την κορυφή της Ευρώπης

Όλα είναι έτοιμα. Το Βερολίνο έχει φορέσει τα καλά του κι απόψε (21:45, ΝΕΡΙΤ, Novasports 1) υποδέχεται δύο υπερδυνάμεις στον τελικό του Champions League, τη Γιουβέντους και την Μπαρτσελόνα. Περισσότερο ίσως κι από την υπέρτατη ποδοσφαιρική μάχη, ο σημερινός αγώνας είναι ένας πόλεμος δύο διαφορετικών κόσμων.

Από τη μία το μεγάλο φαβορί, η Μπαρτσελόνα, που αντιπροσωπεύει το ποδόσφαιρο της έμπνευσης, της φαντασίας, του ατομικού ταλέντου που όμως υποτάσσεται (συνήθως από… μικρό για όσους προέρχονται από τη Macia) στο σύνολο. Ένας σύλλογος που είναι κάτι παραπάνω από αυτό, που στηρίζεται σχεδόν αποκλειστικά στη δύναμη του κόσμου του και των χιλιάδων μελών του, που εκπροσωπεί ένα μάλλον ξεχωριστό έθνος, το καταλανικό, μέσα στο «ξένο» ισπανικό έδαφος. Μια ομάδα που ζούσε για πολλά χρόνια στη σκιά του «καθεστώτος» της Ρεάλ, αλλά βλέπει εσχάτως και ειδικά τον 21ο αιώνα τα πράγματα να αλλάζουν και να γυρίζουν υπέρ της.

Από την άλλη, το αουτσάιντερ, η Γιουβέντους, που όμως τιμώρησε όποιον έκανε το ολέθριο λάθος να την υποτιμήσει. Μια ομάδα που αποτελεί την επιτομή της τακτικής, του σκεπτόμενου ποδοσφαίρου, το οποίο όμως παντρεύεται άριστα με το πάθος και τη δύναμη. Ένας σύλλογος που καθιερώθηκε ως κράτος εν κράτει στην Ιταλία, αλλά αναγκάστηκε προ δεκαετίας σε επανεκκίνηση από τη δεύτερη κατηγορία λόγω του σκανδάλου Calciopoli και τώρα, έχοντας εγκαθιδρυθεί και πάλι εντός των τειχών, επιχειρεί τη μεγάλη επιστροφή στην κορυφή της Ευρώπης. Ένα κλαμπ με μια ζάπλουτη οικογένεια να το χρηματοδοτεί, τους Ανιέλι, και να αποτελεί επί δεκαετίες πλέον την εγγύηση για επιτυχίες.

Για αμφότερες το Champions League θα είναι το θαυμαστικό σε μία ήδη απόλυτα πετυχημένη σεζόν. Και η αλήθεια είναι πως, καλό το εγχώριο νταμπλ, αλλά το τρίτο τρόπαιο είναι και το μεγαλύτερο που διεκδικούν, αυτό που θέλουν περισσότερο, αφού οι τίτλοι στα μέρη τους δεν τους έχουν λείψει. Μάλιστα, απόψε θα «γραφτεί» το όγδοο τρεμπλ μετά από αυτά των Σέλτικ (1967), Άγιαξ (1972), Αϊντχόφεν (1988), Μαν. Γιουνάιτεντ (1999), Μπαρτσελόνα (2009), Ίντερ (2010) και Μπάγερν (2013)

Η Γιουβέντους διεκδικεί το τρίτο της τρόπαιο στον κορυφαίο διασυλλογικό θεσμό της Ευρώπης, μετά από αυτούς το 1985 και το 1996. Ο Μάσιμο Αλέγκρι, που είδε στην αρχή της σεζόν αγανακτισμένους οπαδούς να του σπάνε το αυτοκίνητο και να τον αμφισβητούν, κατόρθωσε στην πορεία να πείσει και τον πλέον δύσπιστο πως είναι ο κατάλληλος για τη θέση. Απόψε θα υποχρεωθεί να εγκαταλείψει την αγαπημένη του τριάδα στην άμυνα για να προσθέσει έναν ακόμη στα μετόπισθεν, αναφέρει το sport-fm. Λιχτστάινερ και Εβρά στα άκρα και Μπονούτσι-Μπαρτζάλι στο κέντρο της άμυνας θα προσπαθήσουν να… ζήσουν χωρίς τον Τζόρτζιο Κιελίνι, που λόγω μυϊκού τραυματισμού στη γάμπα θα απουσιάσει από αυτό που θα ήταν το κορυφαίο ματς της καριέρας του. Θα έχουν όμως πίσω τους την ασφάλεια του Τζίτζι Μπουφόν, του ανθρώπου που απαρνήθηκε μεγαλεία και περισσότερα εκατομμύρια μένοντας πιστός στην «Κυρία» ακόμη κι όταν αυτή περιπλανιόταν στη Serie B. Στο χώρο του κέντρου, Μαρκίζιο και Πογκμπά θα προσφέρουν άφθονα χιλιόμετρα, αλλά όχι μόνο αυτά στο πλευρό του μαέστρου Πίρλο, από τα πόδια του οποίου οι «μπιανκονέρι» περιμένουν πολλά: προπαντός ηρεμία και καλή κυκλοφορία στο παιχνίδι, αλλά συνήθως μια ασίστ, ένα γκολ, ένα ακόμη αριστουργηματικό φάουλ. Ο Βιδάλ θα αποτελεί το δεύτερο σημείο αναφοράς στο κέντρο, ενώ στην επίθεση ο αεικίνητος Τέβες θα έχει στήριγμα είτε τον άνθρωπο που «σκότωσε» στα ημιτελικά την ομάδα που τον ανέδειξε (Ρεάλ), Μοράτα, είτε τον θηριώδη Γιορέντε.

Απέναντι σε αυτούς, ο Λουίς Ενρίκε που ζει το όνειρο στην παρθενική του σεζόν ως προπονητής της «Μπάρτσα» αναμένεται να επιμείνει στη γνωστή συνταγή, μιας και όλοι είναι ετοιμοπόλεμοι. Ο Τερ Στέγκεν θα παραμείνει, ως συνήθως από την αρχή της σεζόν σε Champions League και Κύπελλο, κάτω από την εστία. Άλβες, στο πιθανώς τελευταίο του παιχνίδι του με την «Μπάρτσα», και Άλμπα λίγες μέρες μετά το νέο του συμβόλαιο θα καλύπτουν τα άκρα της άμυνας ανεβαίνοντας όμως τακτικά μέχρι την αντίπαλη περιοχή, ενώ ο σταθερά καλός φέτος Πικέ με παρτενέρ τον πολύπειρο Μασεράνο θα προσφέρουν ασφάλεια στα μετόπισθεν. Ο Μπουσκέτς θα είναι η «σκούπα» μπροστά από την άμυνα, με τους Ράκιτιτς και Ινιέστα να τον συμπληρώνουν σε πιο δημιουργικό ρόλο, ενώ μπροστά υπάρχει ο φόβος και τρόμος που λέγεται MSN: Μέσι, Νεϊμάρ και Σουάρες έχουν πετύχει φέτος μαζί 120 γκολ και ακονίζουν τα δόντια τους (για τον Ουρουγουανό πήγαινε αυτό) για τη Γιουβέντους. Στο τέλος της βραδιάς, η «Μπάρτσα» θέλει να δει τον Τσάβι να αποχαιρετά την ομάδα σηκώνοντας αυτό που θα είναι το τέταρτο Champions League του συλλόγου την τελευταία δεκαετία και συνολικά πέμπτο.

Ο Τούρκος Τσουνέιτ Τσακίρ με βοηθούς τους συμπατριώτες του Ντουράν και Ονγκούν, επιπρόσθετους τους Γκοτσέκ και Σιμσέκ και τέταρτο τον Σουηδό Γκόνας Έρικσον θα επιλαμβάνονται όσων συμβαίνουν στον αγωνιστικό χώρο.

Παράγοντας… ιστορία

Για τη Γιουβέντους ο αποψινός τελικός είναι ο όγδοός τους στην κορυφαία διοργάνωση της Ευρώπης, πρώτος μετά από δώδεκα χρόνια, αλλά μετρούν μόλις δύο κατακτήσεις και αν δεν τα καταφέρουν ούτε απόψε, θα γίνουν η πρώτη ομάδα με έξι ήττες. Τέσσερις παίκτες των «μπιανκονέρι» έχουν γευτεί τη χαρά του τίτλου, οι Πίρλο (2003 και 2007 με Μίλαν), Εβρά, Τέβες (2008 με Μαν. Γιουνάιτεντ) και Μοράτα (2014).

Για την Μπαρτσελόνα είναι ο όγδοος τελικός και μετρούν τέσσερις νίκες, τρεις εξ αυτών σερί. Ο Λιονέλ Μέσι έχει την ευκαιρία να γίνει ο πρώτος παίκτης που σκοράρει σε τρεις διαφορετικούς τελικούς, μετά το 2009 και το 2011. Οκτώ παίκτες έχουν απομείνει από την ομάδα που προ τετραετίας κατέκτησε το Champions League, οι Άλβες, Πικέ, Τσάβι, Ινιέστα, Μασεράνο, Μπουσκέτς, Πέδρο και Μέσι, ενώ ο Αντριάνο δεν είχε χρησιμοποιηθεί.

Δύο προημιτελικούς και έναν ημιτελικό μετρούν στο παρελθόν μεταξύ τους οι δύο ομάδες. Το 1986 η «Μπάρτσα» απέκλεισε τη Γιουβέντους (1-0, 1-1), πέντε χρόνια μετά στα ημιτελικά ο νικητής ήταν ο ίδιος (3-1, 0-1), ενώ η Γιουβέντους χαμογέλασε στα προημιτελικά του 2003 στην παράταση (1-1, 1-2). Οι «μπιανκονέρι» έχουν 15 νίκες, 11 ισοπαλίες και 18 ήττες απέναντι σε ισπανικές ομάδες, ενώ οι «μπλαουγκράνα» μετρούν 22 νίκες, 13 ισοπαλίες και 8 ήττες κόντρα σε ιταλικούς συλλόγους.