Τώρα αρχίζουν τα δύσκολα και για την αντιπολίτευση

Το τι περιμένει την συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ το φθινόπωρο είναι γνωστό και έχει αναλυθεί διεξοδικά. Όπως επίσης και οι επιλογές του πρωθυπουργού. Νομίζω πως θα πρέπει να μας απασχολήσει εξίσου σοβαρά και η ακολουθητέα τακτική της Νέας Δημοκρατίας, καθώς και τα όσα συμβαίνουν στον πολύπαθο χώρο της Κεντροαριστεράς.

Η Νέα Δημοκρατία εννιά σχεδόν μήνες μετά την εκλογή του νέου αρχηγού, οφείλει να παρουσιάσει πλέον μια συνολική εικόνα της πολιτικής της. Αυτή η υποχρέωση καθίσταται επιτακτική δεδομένου πως ο Κυριάκος Μητσοτάκης εξελέγη στην αρχηγία του κόμματος για να επιφέρει σημαντικές αλλαγές σε όλα τα επίπεδα. Μέχρι στιγμής κινήθηκε προσεκτικά, αποφεύγοντας να μιμηθεί την πασοκική ανοησία «Γιώργο, άλλαξε τα όλα». Όμως το πλήρωμα του χρόνου ήρθε και επιβάλλεται η Νέα Δημοκρατία να συγκεκριμενοποιήσει τον πολιτικό λόγο της, εγκαταλείποντας την αποσπασματική αντιπολίτευση στα επί μέρους κυβερνητικά πεπραγμένα.

Πολύ απλά θα πρέπει να εμφανίσει στον Ελληνικό λαό ένα πρόγραμμα σαφές και κοστολογημένο, μακριά από γενικεύσεις και στρογγυλεύσεις. Και κυρίως θα πρέπει να αποφασίσει με ποια κοινωνικά στρώματα θα πορευθεί και ποια θα εγκαταλείψει, γιατί είναι σαφές πως η κρίση σήμανε και το τέλος των κομμάτων εξουσίας που υπόσχονταν τα πάντα στους πάντες. Οι πολίτες είναι πλέον υποψιασμένοι στις χιμαιρικές υποσχέσεις, αν κρίνουμε και από την ταχύτατη φθορά του ΣΥΡΙΖΑ.

Όμως το βασικότερο καθήκον του Κυριάκου Μητσοτάκη είναι να παρουσιάσει νέα πρόσωπα. Στην δεκαετία του 70, στην ανανεωτική Αριστερά έλεγαν « καινούργιο παπούτσι με παλιό δέρμα δεν γίνεται.» Τον σύγχρονο πολιτικό λόγο της Νέας Δημοκρατίας δεν μπορούν να τον εκφέρουν παλαιά και  φθαρμένα στελέχη. Το πρόσωπο τους εκπέμπει κούραση και αυτό φαίνεται. Μοιραία ο πολίτης εισπράττει αυτήν την απωθητική εικόνα. Η στελεχιακή ανανέωση είναι το κυριότερο και σοβαρότερο πρόβλημα που πρέπει να επιλύσει άμεσα ο αρχηγός του κόμματος , καθώς οι αντιστάσεις  των «γηρασμένων πολιτικών» θα είναι έντονες. Εννιά μήνες μετά την εκλογή του, το αμέσως προσεχές διάστημα, θα πρέπει να παρουσιάσει την δική του Νέα Δημοκρατία.

Στον χώρο της Κεντροαριστεράς η συνεργασία του ΠΑΣΟΚ με το Ποτάμι και η προσπάθεια τους να συγκροτήσουν την Δημοκρατική Συμπαράταξη φαίνεται πως βρίσκεται μπροστά σε αξεπέραστα προβλήματα. Αφορμή η σύνθεση του οργάνου που θα διοργανώσει το Συνέδριο, καθώς η θέση του ΠΑΣΟΚ είναι πως αυτή θα πρέπει να είναι αναλογική της δύναμης των κομμάτων. Η αιτία όμως βρίσκεται στην απόφαση της κυρίας Φ. Γεννηματά και του κ. Στ. Θεοδωράκη να διεκδικήσουν οι ίδιοι την αρχηγία του ενοποιημένου σχήματος, αντί να επιλέξουν ένα τρίτο προβεβλημένο πρόσωπο του χώρου. Δηλαδή επιλέγουν, στην αφετηρία της, η Δημοκρατική Συμπαράταξη να υπονομευθεί με την διχαστική διαδικασία της αναμέτρησης τους, κάτι που υποκρύπτει τις εκατέρωθεν τάσεις ηγεμονισμού. Αλλά και στο επίπεδο της πολιτικής γραμμής φαίνεται πως υπάρχουν προβλήματα, καθώς η ακολουθούμενη από το ΠΑΣΟΚ τακτική των ίσων αποστάσεων μεταξύ ΣΥΡΙΖΑ και Νέας Δημοκρατίας δεν βρίσκει σύμφωνα τα στελέχη του Ποταμιού. Αυτές οι καθυστερήσεις και οι διαφωνίες αφήνουν χώρο σε «μακροχρόνια άνεργους πολιτικούς» της κεντροαριστεράς να δημιουργούν, στο όνομα της ενότητας, νέα πολιτικά σχήματα επιτείνοντας έτσι τον κατακερματισμό της.

Το εγχείρημα της συγκρότησης της Δημοκρατικής Συμπαράταξης  βρίσκεται σε εξέλιξη, με αβέβαιη κατάληξη. Το μόνο σίγουρο είναι πως αν αυτός ο χώρος δεν ενοποιηθεί, στις προσεχείς εκλογές θα γνωρίσει πρόβλημα επιβίωσης.

Η πολιτική είναι ένα παιχνίδι στο οποίο πολλές φορές κερδίζει ο λιγότερο κακός. Αυτός που θα διαπράξει τα λιγότερα λάθη. Συνεπώς, αν στο προσεχές διάστημα η Νέα Δημοκρατία δεν πραγματοποιήσει ουσιαστική επανεμφάνιση με νέα πρόσωπα και σαφή πολιτική κινδυνεύει να εμπλακεί στον φθοροποιό πόλεμο χαρακωμάτων με τον ΣΥΡΙΖΑ. Η δε Κεντροαριστερά οφείλει να συνειδητοποιήσει πως μόνον ενωμένη θα επιβιώσει.

Του Σάκη Μουμτζή (Liberal.gr)