Βόλτα με την Αυγουστιάτικη Πανσέληνο με καϊκι στο Πλωμάρι

Πραγματοποίησε, λοιπόν, μια θαλασσινή βόλτα στο ολόγεμο φεγγάρι με παραδοσιακό καΐκι –καραβόσκαρο-, με αιγαιοπελαγίτικη μουσική και τραγούδια καθώς και με ποίηση και με μελοποιημένα ποιήματα του νομπελίστα ποιητή του Αιγαίου Οδυσσέα Ελύτη.
Το παραδοσιακό καΐκι «Ασπασία», με πολλούς επιβάτες από το Πλωμάρι και από διάφορα μέρη της Λέσβου και της Αθήνας, έλυσε τους κάβους του από το λιμάνι του Πλωμαρίου και ρόταρε στα γαλήνια νερά της Λέσβου, στις 8μμ με κατεύθυνση ανατολικά του Πλωμαρίου, προς τον κόλπο της Γέρας. Δεν άργησε να ανατείλει η Πανσέληνος, που με το γαλήνιο φως της φώτισε το πέλαγος και τις δαντελωτές ακτές του Πλωμαρίου. Γελαστά και χαρούμενα τα πρόσωπα όλων των επιβατών του καϊκιού. Η αυγουστιάτικη πανσέληνος αλλά και η μερική έκλειψη της, μάγευε και γαλήνευε τις καρδιές μας.
Στις 9.00, περίπου, όταν φθάσαμε κοντά στον κόλπο της Γέρας, τον κόλπο των ελαιώνων –πηγή έμπνευσης του ποιητή - έσβησαν οι μηχανές του καϊκιού, απόλυτη ησυχία επικράτησε και ακούστηκε ένα απόσπασμα από το ποίημά του Οδυσσέα Ελύτη "Το Άξιον Εστί" και το Μονόγραμμα
Και πιο πολύ πιο βαθιά πίσω απ’ τα κύματα/ στο Νησί με τους κόλπους των ελαιώνων/.στα νερά της Γέρας ν’ ακουμπά τα δάχτυλα/ και τα πέντε ν’ ανάβουνε χωριά/ ο Παπάδος ο Πλακάδος ο Παλαιόκηπος/ ο Σκόπελος και ο Μεσαγρός /εξουσία και κλήρος της γενιάς μου.

Έτσι μιλώ για σένα και για μένα. Επειδή σ' αγαπώ και στην αγάπη ξέρω να μπαίνω σαν Πανσέληνος. Από παντού

Τρεις σχεδόν ώρες ζήσαμε τη μαγεία των στίχων των ποιημάτων του Ελύτη, την εξαίσια μουσική του Μίκη Θεοδωράκη, Ηλία Ανδριόπουλου, κ.α., που τη ζευγάρωσαν με τον άβατο ποιητικό του λόγο, συντροφευμένα όλα αυτά με το ασημένιο φεγγαρόφωτο της αυγουστιάτικης πανσελήνου. Ποιήματα του αναγνώστηκαν από τον κ. Νίκο Δέτση, και τον κ. Αλέξανδρο Τζαβάρα.
Σημειώνουμε μερικά από τα ποιήματα του Ελύτη που απαγγέλθηκαν, καθώς και από τα πεζά του, που αναγνώστηκαν.
Και πολύ πιο βαθιά μέσα από τα κύματα/  Στο Νησί με τους κόλπους των ελαιώνων  Μια στιγμή μου φάνηκε θεωρούσα Εκείνον/   Που το αίμα του έδωσε να σαρκωθώ / τον τραχύ του Αγίου δρόμο ν΄ανεβαίνει / μια φοράν ακόμη / μια φοράν ακόμη / στα νερά της Γέρας ν΄ακουμπά τα δάχτυλα /και τα πέντε ν΄ανάβουνε χωριά/ Ο Παπάδος, ο Πλακάδος, ο Παλαιόκηπος / Ο Σκόπελος και ο Μεσαγρός/ εξουσία και κλήρος της γενιάς μου (Άξιον Εστί)

 "…Όμως η σελήνη των ηλεκτρονικών εγκεφάλων φοβούμαι ότι θα εξακολουθεί να είναι – είτε το θέλουμε είτε όχι- κατώτερη απ΄ τη σελήνη της Σαπφώς, που η αχτίδα της έτσι καθώς μας σημαδεύει απ΄ τα βάθη ενός ελαιώνα της Μυτιλήνης, μας επιτρέπει να βρεθούμε πιο κοντά στον εαυτό μας, σ΄ εκείνα που αγαπούμε, «όττω τις’εραται», ποτ έλεγε και η ποιήτρια. Μια ρήση απλή που πήρε την ισχύ του φυσικού νόμου σ΄ αυτή την περιοχή κι επέζησε στην ψυχή των νησιωτών, βρίσκοντας χίλιους τρόπους να εκδηλωθεί. Κυρίως από την άποψη της ένστικτης, της ασύνειδης χειρονομίας που ξέρει να ταυτίζει το χρήσιμο με το ωραίο, αλλά και συνάμα και το ωραίο με το ηθικό, στην πιο ριζοσπαστική τους έννοια…»   
"Σχέδιο για μια εισαγωγή στο χώρο του Αιγαίου"
Τη μαγεία αυτή τη συμπλήρωσε και το κέρασμα πάνω στο καραβόσκαρο με ούζο των ποτοποιών του Πλωμαρίου Αρβανίτη, Βαρβαγιάννη, και Πιτσιλαδή, και τους μεζέδες που προσέφερε ο Σύλλογος.
Το ούζο, το φεγγάρι, η θάλασσα, οι άνθρωποι που τα απολάμβαναν σε συνδυασμό με τη μοναδική αιγαιοπελαγίτικη μουσική είχε σαν αποτέλεσμα πράγματι η πλώρη του καϊκιού να γίνει πεδίο για απταλικα, συρτούς και καρσιλαμαδες και χασαποσερβικα!
Η πρόεδρος του Συλλόγου ευχαρίστησε θερμά όλους όσοι συνέβαλαν στη διοργάνωση αυτής της εκδήλωσης και ιδιαίτερα την Ποτοποιία Ισιδώρου Αρβανίτη Α.Ε για τη συμβολή της στην κάλυψη των εξόδων της εκδήλωσης αυτής.