Η Σύγκλητος του Πανεπιστημίου Αιγαίου για την καταγγελία βιασμού φοιτήτριας

Μετά από την καταγγελία για περιστατικό άσκησης σεξουαλικής βίας από άνδρα υπάλληλο της εταιρείας φύλαξης, το Π.Α. με γραπτή επιστολή του ζήτησε από την εταιρεία που έχει αναλάβει τη φύλαξη των φοιτητικών εστιών την άμεση απομάκρυνση του συγκεκριμένου ατόμου από τη φύλαξη όλων των χώρων του Ιδρύματος, πράγμα το οποίο και έγινε. Επιπλέον, με εντολή της ανακρίτριας ο συγκεκριμένος άνθρωπος απαγορεύεται πλέον να πλησιάσει σε οποιονδήποτε χώρο του Ιδρύματος.

Κι ενώ η περαιτέρω έκβαση της καταγγελίας βρίσκεται ήδη στην αρμοδιότητα των δικαστικών αρχών, η Σύγκλητος του Πανεπιστημίου Αιγαίου έχει υποχρέωση να καταγγείλει και να καταδικάσει κάθε έκφραση βίαιης συμπεριφοράς καθώς και την οποιαδήποτε προσπάθεια σεξιστικής μεταχείρισης και αντικειμενικοποίησης του γυναικείου ή/και ανδρικού σώματος και προσβολής αυτού. Πέρα από την ενασχόληση με μεμονωμένα και συγκεκριμένα ερωτήματα, όπως, “ποιός”, “ποιά” “πότε”, “πού”, “πώς”, “γιατί”, των οποίων η διερεύνηση αφορά καταρχήν τις αστυνομικές και δικαστικές αρχές, η Πανεπιστημιακή Κοινότητα στηλιτεύει πρακτικές, συμπεριφορές και αναπαραστάσεις που καθιστούν διανοητές παρόμοιες πράξεις από όπου κι απροέρχονται. 

Σήμερα, η ‘‛κουλτούρα του βιασμού‛‛ είναι μια πραγματικότητα και περιλαμβάνει όλες τις πολιτισμικές πρακτικές που αποδέχονται, αιτιολογούν, υποστηρίζουν – άμεσα ή έμμεσα -, ή/και ανέχονται τη σεξουαλική βία. Πρόκειται για μια αναφορά στον τρόπο που σκεφτόμαστε συλλογικά για το βιασμό. Είναι λάθος να επικεντρωνόμαστε μόνον στα άτομα που διαπράττουν βιασμό και να παραβλέπουμε την επίδραση της κοινωνίας που ενισχύει ή ανέχεται τέτοιες σεξιστικές πρακτικές. Η “κουλτούρα του βιασμού” μεταβάλλεται κοινωνικά μέσα στο χρόνο και στον τόπο, επηρεάζεται από τις αλλαγές των έμφυλων ρόλων και των κανόνων της ετεροκανονικότητας, είναι ένα θέμα που αφορά όλες και όλους, ανεξάρτητα από τον τρόπο αυτοπροσδιορισμού της ταυτότητας φύλου.

Η σεξουαλική βία, η σωματική βία, η έμφυλη βία,  σε οποιαδήποτε έκφανσή της, όχι μόνο δεν έχουν θέση στους χώρους του Πανεπιστημίου, αλλά το ίδιο το Πανεπιστήμιο οφείλει να είναι, και είναι, τόπος κριτικής ανάλυσης και επαναπροσδιορισμού εκείνων των παραμέτρων που συνδέονται με την έμφυλη ανισότητα και τη σεξουαλική βία, όπου κι αν αυτές εκφράζονται.
Προς αυτή την κατεύθυνση αγωνιζόμαστε και δεσμευόμαστε να συνεχίσουμε να αγωνιζόμαστε, …

... εξασφαλίζοντας ένα ασφαλές, σοβαρό, κι αξιοπρεπές περιβάλλον διαβίωσης και εργασίας, για όλες και όλους, με αυξημένη ευαισθησία ενάντια σε κάθε μορφή ανισότητας και βίας.