Το λάθος του νέου εκλογικού νόμου και ορισμένες ρηξικέλευθες προτάσεις

 

Με τη συμπλήρωση ενός χρόνου από την κυβερνητική επιβολή του κεφαλαιακού ελέγχου (capital controls), η κυβέρνηση του Αλέξη Τσίπρα κάνει πράξη τη δέσμευσή της και με τον πιο επίσημο τρόπο φέρνει σε δημόσια διαβούλευση τον προτεινόμενο από την ίδια εκλογικό νόμο με χρήση της απλής αναλογικής.

Στις προτάσεις της κυβέρνησης για την αλλαγή του εκλογικού νόμου, συναντάμε και την εκχώρηση του δικαιώματος του ``εκλέγειν και όχι του εκλέγεσθαι`` στους έχοντες συμπληρώσει το 17ο έτος της ηλικίας. Η κυβέρνηση, θεωρεί και αναγάγει ως μέγα αριστερή κατάκτηση το δικαίωμα να αποκτήσουν συμμετοχή στην εκλογική διαδικασία οι δεκαεπτά ετών Έλληνες πολίτες.

Ο Αλέξης Τσίπρας, θέλοντας ακόμα μια φορά να αντιγράψει τον Ανδρέα Παπανδρέου - ο οποίος έκανε πράξη την ψήφο στα δεκαοχτώ (18) -, επιθυμεί -με τον προτεινόμενο νέο εκλογικό νόμο- με κάθε τρόπο να ψηφίσει η ηλικία των δεκαεπτά (17), καθώς σε μετρήσεις βλέπει πως έχει ``κοντά του`` την ηλικιακή αυτή κατηγορία.

Με την κίνηση να εκχωρήσει το δικαίωμα της ψήφου στη συγκεκριμένη ηλικία, τιμάει τους αγώνες της δικής του γενιάς, γενιάς των καταλήψεων της δεκαετίας του 1990.

Μπορεί ή όχι να χαρακτηριστεί αριστερή πράξη η κίνηση της εκχώρησης του δικαιώματος του εκλέγειν στα 17, όταν η ίδια η κυβέρνηση αδυνατεί να ανοίξει και να αναθεωρήσει, ενδεχομένως ρίχνοντας το όριο του δικαιώματος του εκλέγεσθαι από τα 25 χρόνια στα 18, χρόνια της ενηλικίωσης; 

Σύμφωνα με το άρθρο 55 και την παράγραφο 1 του Συντάγματος, για να εκλεγεί Έλληνας πολίτης βουλευτής, θα πρέπει να έχει συμπληρώσει το 25ο έτος της ηλικίας του.

Για ποιον επομένως λόγο, ο πρωθυπουργός θεωρεί ως ιδανική αριστερή πράξη την εμπιστοσύνη που δείχνει στους 17άχρονους  και στο δικαίωμα της συμμετοχής αυτών στην εκλογική διαδικασία των εθνικών εκλογών οι οποίοι ενώ δεν έχουν ακόμα ενηλικιωθεί, εντάσσονται με την τροποποίηση του εκλογικού νόμου στην εκλογική διαδικασία των εθνικών εκλογών;

Συμμετέχουν ή όχι -ως πρώτη φορά ψηφοφόροι στα δεκαεπτά (17)- στην εκλογική διαδικασία όπου με την ψήφο τους διαμορφώνουν και καθορίζουν ένα εκλογικό αποτέλεσμα ή την ίδια την πορεία της χώρας τους, την ώρα που για το δικαίωμα στο εκλέγεσθαι απαιτείται η ηλικιακή συμπλήρωση των 25 ετών;

Προφανώς η κυβέρνηση με ημίμετρα και τζάμπα διλήμματα προσπαθεί μέσω τεχνασμάτων επικοινωνιακών να αλλάξει την ατζέντα της επικαιρότητας, να χρησιμοποιήσει επικοινωνιακά την ψήφο στα 17, ξεχνώντας όμως πως αρκετοί εκ των δεκαεφτάχρονων θα συντελέσουν με την ενηλικίωσή τους στην αύξηση του αριθμού της ανεργίας.

Η συγκεκριμένη διαβούλευση για αλλαγή του εκλογικού νόμου με την επιβολή της απλής αναλογικής και την ψήφο στα δεκαεφτά,  πραγματοποιείται στην ήδη καταπονημένη ελληνική κοινωνία, με την ανεργία των νέων να παραμένει στο 27 %, χωρίς σ` αυτό το ποσοστό να υπολογίζονται οι Έλληνες που αναγκάστηκαν να βγουν από τη χώρα μας για εργασία στο εξωτερικό.

Οι κυβερνητικοί κύκλοι θεωρούν πως η ανάπτυξη έρχεται, με μια ελληνική κοινωνία να είναι έτοιμη να δεχθεί αλλαγές, έχοντας βεβαίως-βεβαίως η ελληνική κυβέρνηση λήξει τα πρωτεύοντα και κάθε φύσεως εσωτερικά προβλήματα με την ίδια να καταθέτει στον ``κατάλληλο χρόνο`` σε δημόσια διαβούλευση την πρόταση για την αλλαγή του εκλογικού νόμου.

Η κυβέρνηση ασχολείται περισσότερο με επικοινωνιακά τεχνάσματα που αφορούν την με λάθος τρόπο επιβολή της απλής αναλογικής, αλλά στην ουσία δεν φέρνει τον εκλογικό νόμο κοντά στις σύγχρονες απαιτήσεις που η εποχή μας προτάσσει.

Πόσο σημαντική, τελικά, είναι η ψήφος στα δεκαεπτά, την ώρα που ετεροδημότες δυσκολεύονται να ψηφίσουν ή ακόμα και Έλληνες του εξωτερικού, ομογένεια ή μετανάστες που έχουν φύγει στα χρόνια της κρίσης, αδυνατούν να ασκήσουν το εκλογικό τους δικαίωμα, καθώς δεν τους επιτρέπεται η από το εξωτερικό επιστολική ψήφος ;

Αν και βρισκόμαστε στην εποχή της τεχνολογίας, της πληροφορίας και της καινοτομίας, αδυνατούμε να σπάσουμε επιτέλους τα κατεστημένα και να δώσουμε το δικαίωμα ψήφου σε Έλληνες ομογενείς, σε συμπατριώτες μας που η Ελληνική Οικονομία και η πατρίδα μας οφείλουν πολλά.

Πόσο δύσκολο είναι να περάσουμε στην ψηφιοποίηση της εκλογικής διαδικασίας, όπου μέσα από μια εφαρμογή -application- θα μπορεί να ψηφίζει ο Έλληνας της διασποράς, μέσα από τα έξυπνα της εποχής κινητά;

Στην Ελλάδα οι παραπάνω προβληματισμοί βρίσκονται στη σφαίρα της φαντασίας, το e-voting όσο και να προσφέρεται στις τηλεοπτικές παραγωγές στην εκλογική διαδικασία στην Ελλάδα θεωρείται κάτι το εξωγήινο, με την δήθεν αριστερή προσέγγιση του νέου εκλογικού νόμου και την εφαρμογή της απλής αναλογικής να μένει και να περιορίζεται  στην απόκτηση του δικαιώματος ψήφου στα δεκαεφτά.

Η Ελλάδα, πέρα από τους δύσκολους αλγόριθμους του προτεινόμενου εκλογικού νόμου και τους έτσι κι αλλιώς δύσκολους συσχετισμούς για τον σχηματισμό κυβερνήσεων και τον εμπαιγμό της νέας γενιάς στο όνομα της δήθεν αριστεροσύνης της απλής αναλογικής, έχει ως κατεπείγουσα ανάγκη τη λύση των προβλημάτων, την μείωση της ανεργίας, τη λήξη των κεφαλαιακών ελέγχων και την με κάθε τρόπο είσοδο της οικονομίας στην ανάπτυξη.

Αδυνατεί κανείς να αναλογιστεί ποια η χρησιμότητα της συζήτησης αλλαγής του εκλογικού νόμου τη δεδομένη χρονική στιγμή,  δημιουργώντας με το σύστημα της απλής αναλογικής μια διαρκή ακυβερνησία ή ακόμα και τον αναγκαστικά σχηματισμό κυβερνήσεων συνεργασιών εφόσον δεν υπάρξει πριμοδότηση του πρώτου κόμματος.

Απλή αναλογική η οποία, χωρίς το ουσιαστικό σπάσιμο των μεγάλων εκλογικών περιφερειών, χωρίς ένα όριο ενδεχομένως του 5 % για την είσοδο των κομμάτων στη Βουλή, ή ακόμα και ενός μπόνους εδρών στο 42 % του πρώτου κόμματος για τον σχηματισμό κυβέρνησης, κινδυνεύει να γίνει σύμμαχος αλλά και τροφή των νεοφασιστών που μέσα από την απλή αναλογική σταθεροποιούνται, εδραιώνονται ως κατεστημένο, ενδεχομένως και να μεγαλώνουν τη δύναμη τους με τον εκλογικό νόμο ανήμπορο να τους αντιμετωπίσει.

Η αλλαγή του εκλογικού νόμου τη συγκεκριμένη χρονική περίοδο δεν αποτελεί λύση στο πολιτικό σύστημα, αλλά αντίθετα με επικοινωνιακά τεχνάσματα συντελεί στην αλλαγή -προς όφελος της κυβέρνησης- της πολιτικής ατζέντας, εξυπηρετώντας μικροπολιτικές συγκεκριμένων συμφερόντων που η χώρα δεν έχει ανάγκη, με αποτέλεσμα να  αναβιώνει το περυσινό επικίνδυνο, εξαιτίας, είτε μη ορθών χειρισμών είτε διχαστικών ενεργειών, καλοκαίρι. 

* Γράφει ο Ανδρέας Τσιλογιάννης (imerisia.gr)