Προσφυγικό και στην αγορά!

 

Τελειώνουμε νωρίτερα από όσο περιμέναμε. Η επιχειρηματική μετανάστευση ετοιμάζεται για διαστάσεις που κανείς δεν φαντάζεται. Η αναζήτηση για έδρα και επιχειρηματικούς κωδικούς (οπουδήποτε στη Δυτική αλλά και Ανατολική Ευρώπη) θα εξελιχθεί με ρυθμό πολυβόλου. Επιχειρηματίες και στελέχη δεν πρόκειται να αντέξουν τον διωγμό από το καθεστώς της διετίας 2017-2018. Θα αναζητήσουν διέξοδο. Στην αγορά είναι ήδη ορατό ένα είδος προσφυγισμού. 

Είναι άλλο πράγμα να διαισθάνεσαι απλά την αμηχανία και την απόγνωση των επιχειρηματιών, που (ακόμη) αντιστέκονται στα λουκέτα. Και εντελώς άλλο να κουβεντιάζεις μαζί τους τις αιτίες της αμηχανίας και του πανικού τους. 

Η αγανάκτησή τους σε κάνει να ανατρέπεις μέσα σου τις ισχυρότερες αντιστάσεις από μια, άλλης μορφής, εξήγηση για το φαινόμενο. 

Έτσι ακριβώς έχουν τα πράγματα. Ενώ από προχθές στα συναισθήματα αυτά προστέθηκε και ο πανικός. 

Ο (σκόπιμος) νομοθετικός "γρίφος" και η εγκύκλιος "σφίγγα” που οδηγούν από  διωγμό μέχρι "γενοκτονία” και των επαγγελματιών (όλων των κλάδων) της ιδιωτικής οικονομίας διαμορφώνει νέα τάξη πραγμάτων στην αγορά.

Προσθέτει μια ακόμη παθογένεια. Οι επιπλοκές της άγνωστες στην οικονομία. Η "μετάστασή” τους στην κοινωνία, αυξάνοντας την αιμορραγία από την γιγαντιαία πληγή της ανεργίας, κάτι παραπάνω από βεβαία. 

Γιατί στην Ελλάδα, των αριστερών αντιλήψεων και του σοβιετικού κατεστημένου, δεν συμπεριλαμβάνουμε στους άνεργους, ως άτομα, τους 500.000 μικρομεσαίους (μαζί με τις οικογένειές τους) συνέπεια των 350.000 λουκέτων, καθώς και κάπου 250.000 επαγγελματίες (όπως οι ίδιοι υπολογίζουν) που κλείνουν γραφεία και βιβλία, μετά τη νέα ληστεία του κράτους.

Αυτά είναι από προχθές τα σενάρια των επαγγελματιών, με την "ανά χείρας βαλίτσα”. Σενάρια που σχηματοποιούν (μεταξύ άλλων) και μιας νέας μορφής μαύρη αγορά με ιδιόμορφη... πώληση υπηρεσιών. 

Η κατάσταση που περιγράφουμε εκφράζεται  (ταυτόχρονα), και με τάσεις φυγής από την Ελλάδα οργανωμένων μεγάλων, μεσαίων και μικρών επιχειρήσεων (κατά ομάδες) με σκοπό τη δημιουργία συνεταιρικών σχημάτων στην Ανατολική αλλά και τη Δυτική Ευρώπη.

Στον αναχωρητισμό αυτό προστίθενται τώρα επαγγελματίες, κυρίως τεχνικοί, αποφασισμένοι να πλαισιώσουν τα σχήματα μετανάστευσης είτε ως μικρομέτοχοι, είτε ως εξειδικευμένο δυναμικό. 

Μηχανικοί, γιατροί, οδοντίατροι, ειδικοί πληροφορικής, καθηγητές φροντιστηρίων, γνώστες της οικοδομής και των κατασκευών συμφωνούν να ενταχθούν σε αναζητήσεις και διάλογο για συνεταιρισμούς, εκτός Ελλάδος, που θα αναλαμβάνουν δουλειές με συμφωνίες εντός Ελλάδος.  

Ασφαλώς και οι πρώτες κουβέντες που ακούγονται, για "λύσεις” και "σχέδια”, έστω και αν έχουν μεγάλη έκταση, είναι φυσικό να "προσγειωθούν” σε κάποια ομαλότερα επίπεδα  (στην πορεία).

Προς ώρας πρόκειται (ακόμη) για αντιδράσεις οργής και πανικού μετά τον αιφνιδιασμό της νέας φορολογικής επιδρομής με πρόσχημα τις δήθεν ασφαλιστικές εισφορές. Γιατί όλοι γνωρίζουμε τι θα συμβεί στα Ταμεία αν καθυστερήσει και άλλο η δόση των 6,1 δισ. όπως και αυτή του Ιουνίου του 2017.

Ωστόσο όταν το κράτος μεγαλώνει κατά δεκάδες χιλιάδες ρουσφετολογικών προσλήψεων και τακτοποιήσεων (με μοναδικό επιχείρημα πως τα ίδια έκαναν και οι άλλοι) δίνει αφορμές στον ελεύθερο επαγγελματία να μιλάει για καθεστωτικό διωγμό. 

Και αυτή η ψυχολογία είναι που καταδικάζει σε μαρασμό την Ελλάδα. Γιατί βασικό κατώφλι οικοδόμησης σχεδίων κάθε οικονομίας (ειδικά στην ελληνική) είναι η ψυχολογία. 

Στηρίζονται πάντως και σε ποια δεδομένα η οργή και η αγανάκτηση των επαγγελματιών και των μικρών έως μεσαίων επιχειρηματιών εκτός από αυτά της νέας φορολογικής κλοπής κάτω από την "μάσκα” των δήθεν ασφαλιστικών εισφορών (όπως την αποκαλούν); 

Στηρίζονται. Και η απάντηση είναι καταιγιστική. Ξεκινούν με τα στοιχεία, από την κατάντια της αγοράς. Επεκτείνονται στην αυθαιρεσία της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ να αποφασίζει και να διατάσσει χωρίς διάλογο με την αγορά στον όνομα του μνημονίου. 

Και καταλήγουν -εδώ είναι το σημαντικότερο- στο κορυφαίο πρόβλημα που υπονομεύει σήμερα την οικονομία μας. Την έλλειψη εμπιστοσύνης για το μέλλον της μετά την κατάντια στη διαχείρισή της. 

Από προχθές μάλιστα είναι αφοπλιστικοί στο θέμα της έλλειψης εμπιστοσύνης στην κυβέρνηση και τη χώρα. Σε παραπέμπουν (μεταξύ άλλων) και στους νέους μύθους, τις αερολογίες και τα ψεύδη (όπως τα χαρακτηρίζουν) του πρωθυπουργού Αλέξη Τσίπρα και στο άρθρο του στο Economist που κυκλοφόρησε από το ΑΠΕ το Σαββάτο. 

Και εδώ είναι που έχουν δίκιο βουνό. Ποια εμπιστοσύνη να έχεις (ως επιχειρηματίας, ή επαγγελματίας) στον Αλέξη Τσίπρα, όταν, την επομένη μιας νέας φορολογικής αρπαχτής, γράφει στον Economist πως η Ελλάδα (επί κομμουνισμού) εγκαταλείπει το κρατικοδίαιτο μοντέλο... Αν είναι δυνατόν!! Ότι οι ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ μείωσαν την ανεργία 4%. Ότι αύξησαν τις επενδύσεις μέχρι και 10% το 2016. Ότι πάμε για ανάπτυξη 3,1% το 2018... Και ότι θα αξιοποιηθούν, κατά χιλιάδες, οι νέοι επιστήμονες στο αριστερό επενδυτικό όραμα της Ελλάδας... Ο Μαδούρο (λένε) μοιάζει περισσότερο μετρημένος. 

Του Γιώργου Κράλογλου (capital.gr)